การเปรียบเทียบคำซ้ำแบบหนึ่งในภาษาไทยและภาษาเขมร

Abstract

วิทยานิพนธ์เล่มนี้มุ่งศึกษาเปรียบเทียบคำซ้ำแบบหนึ่งในภาษาไทยและภาษาเขมร เพื่อให้เข้าใจลักษณะรูปคำ เสียงคำ และหน้าที่ของคำซ้ำแบบนั้น วิทยานิพนธ์เล่มนี้มี 13 บท บทที่ 1 บทนำ ว่าด้วยวัตถุประสงค์และขอบเขตของการวิจัย บทที่ 2 สัญลักขณ์ รวบรวมสัญลักษณ์แบบต่างๆ ที่ใช้ รวมทั้งคำอธิบายสัญลักขณ์นั้นๆ บทที่ 3-10 วิเคราะห์และเปรียบเทียบส่วนต่างๆของคำซ้ำ การวิเคราะห์เปรียบเทียบคำซ้ำในภาษาไทยและภาษาเขมรนี้ แบ่งการเปรียบเทียบไปเป็น 2 หัวข้อ คือ ศึกษาเปรียบเทียบรูปคำหัวข้อหนึ่ง เปรียบเทียบหน่วยเสียงที่ประกอบเป็นคำอีกหัวข้อหนึ่ง ในส่วนของรูปคำนั้น ได้แบ่งคำซ้ำออกตามจำนวนพยางค์ของคำ เป็นคำพยางค์เดียวและคำสองพยางค์ และศึกษาส่วนประกอบของคำแต่ละพวกเหล่านี้อย่างละเอียด ในเรื่องการเปรียบเทียบหน่วยเสียงที่ประกอบเป็นคำนั้น หน่วยเสียงที่ปรากฏในคำซ้ำเป็นส่วนต่างๆของพยางค์ เช่น พยัญชนะต้น เป็นสระ เป็นพยัญชนะ เป็นตัวสะกด ฯลฯ ได้นำมาเปรียบเทียบหน่วยที่ซ้ำกันในแต่ละส่วน เพื่อให้เห็นลักษณะที่คล้ายคลึงและแตกต่างกันในการกระจายหน่วยเสียงของภาษาไทยและภาษาเขมร บทที่ 11-12 ศึกษาหน้าที่ของคำซ้ำในทั้งสองภาษา บทที่ 13 บทสรุปและข้อเสนอแนะ ในภาคผนวก มีรายการคำซ้ำซึ่งเป็นข้อมูลทั้งหมดของภาษาไทยและภาษาเขมร พร้อมทั้งความหมายของคำนั้นๆ ในการศึกษานี้ สำหรับภาษาไทย ผู้เขียนรวบรวมข้อมูลส่วนใหญ่จากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2493 และจากภาษาพูดปัจจุบัน ส่วนภาษาเขมร รวบรวมจากพจนานุกรมฉบับพุทธศาสนบัณฑิต พ.ศ. 2512 และจากภาษาพูดปัจจุบันโดยผู้บอกภาษาชาวเขมร ผู้เขียนคาดว่าวิทยานิพนธ์เล่มนี้ จะให้ความรู้เรื่องลักษณะของคำซ้ำแบบหนึ่งในภาษาไทยและภาษาเขมรอย่างละเอียด ความรู้นี้คงจะใช้เป็นข้อมูลสืบหาที่มาของคำประเภทนี้สืบไป และวิธีการเปรียบเทียบภาษาที่ใช้ในวิทยานิพนธ์เล่มนี้อาจจะเป็นแนวทางในการเปรียบเทียบคำประเภทอื่นๆที่คล้ายคลึงกันในภาษาอื่นๆ 2 ภาษาได้