ปฏิสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเสนอภาพกับแบบการคิด ในการสร้างมโนทัศน์ประเภทร่วมลักษณะ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเสนอภาพกับแบบการคิดในการสร้างมโนทัศน์ประเภทร่วมลักษณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ปีการศึกษา 2528 ของโรงเรียนสตรีชัยภูมิ และโรงเรียนเมืองพญาแลวิทยา จำนวน 120 คน ซึ่งได้มาโดยให้นักเรียนที่เป็นตัวอย่างประชากรทำแบบทดสอบ เดอะ กรุป เอเบดเดด ฟิกเกอร์ เทสท์ (The Group Embedded Figures Test) เพื่อแบ่งนักเรียนออกเป็น 2 กลุ่มตามแบบการคิด คือ ฟิลด์ ดิเพนเดนซ์ และฟิลด์ อินดิเพนเดนซ์ แล้วใช้วิธีการสุ่มอย่างง่ายให้เหลือกลุ่มละ 60 คน จากนั้นได้แบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็นกลุ่มทดลอง 3 กลุ่มๆ ละ 40 คน โดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย แต่ละกลุ่มทดลองประกอบด้วยนักเรียนที่มีแบบการคิด ฟิลด์ ดิเพนเดนซ์ และฟิลด์ อินดิเพนเดนซ์ แบบละ 20 คน จากนั้นสุ่มแต่ละกลุ่มทดลองเข้ารับการเสนอภาพ 3 รูปแบบ คือ รูปแบบการเสนอภาพแบบเดี่ยว แบบพร้อมกัน และแบบเพิ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นภาพสไลด์ชุด 20 ชุด แต่ละชุดจะสอน 1 มโนทัศน์ แต่ละมโนทัศน์ประกอบด้วยภาพตัวอย่าง 4 ภาพ ซึ่งจะถูกนำเสนอในรูปแบบการเสนอภาพที่ต่างกัน 3 รูปแบบ ให้เวลาในการดูภาพๆ ละ 5 วินาที และเขียนค่าของลักษณะเฉพาะของแต่ละมโนทัศน์ลงในกระดาษคำตอบ 15 วินาที รวบรวมข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์โดยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสองทาง และการเปรียบเทียบเพื่อทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีของเชฟเฟ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ไม่มีปฎิสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเสนอภาพกับแบบการคิดในการสร้างมโนทัศน์ประเภทร่วมลักษณะ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 2. รูปแบบการเสนอภาพแบบเพิ่ม ให้ผลดีกว่ารูปแบบการเสนอภาพแบบพร้อมกัน ในการสร้างมโนทัศน์ประเภทร่วมลักษณะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. รูปแบบการเสนอภาพแบบเดี่ยว ให้ผลไม่แตกต่างกับรูปแบบการเสนอภาพแบบเพิ่ม และแบบพร้อมกัน ในการสร้างมโนทัศน์ประเภทร่วมลักษณะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. นักเรียนที่มีการคิดฟิลด์ อินดิเพนเดนซ์ สร้างมโนทัศน์ประเภทร่วมลักษณะได้ดีกว่า นักเรียนที่มีแบบการคิดฟิลด์ ดิเพนเดนซ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01