การปรับปรุงประสิทธิภาพของโปรโตคอลทีซีพีแรพพิดในเครือข่ายความเร็วสูง

Abstract

ในหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมาได้มีผู้นำเสนอโปรโตคอลสำหรับควบคุมการส่งข้อมูลบนเครือข่ายคอมพิวเตอร์ความเร็วสูงหลายโปรโตคอลด้วยกัน โดยโปรโตคอลดังกล่าวได้พัฒนาขึ้นมาเพื่อแก้ปัญหาในเรื่องประสิทธิภาพหากนำไปใช้บนเครือข่ายความเร็วสูง กล่าวคือโปรโตคอลต้องสามารถใช้ประโยชน์จากขนาดความจุหรือแบนด์วิดธ์ที่เพิ่มมากขึ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ และต้องไม่ก้าวร้าวต่อโปรโตคอลอื่นที่ทำงานร่วมกัน ซึ่งทีซีพีแรพพิดก็เป็นหนึ่งในโปรโตคอลดังกล่าวที่ถูกนำเสนอออกมาล่าสุด โดยมีคุณสมบัติที่ค่อนข้างโดดเด่นหลายประการด้วยกันคือ สามารถวัดค่าแบนด์วิดธ์ที่เหลืออยู่บนเครือข่ายได้อย่างรวดเร็วภายในเวลาอันสั้น ไม่ส่งข้อมูลออกไปบนเครือข่ายมากเกินกว่าที่ควรจะเป็น และไม่ก้าวร้าวกับโปรโตคอลอื่น เป็นต้น โดยเทคนิคที่ใช้ในโปรโตคอลแรพพิดคือการวัดค่าระยะเวลาที่แต่ละแพ็กเก็ตไปค้างอยู่ในบัฟเฟอร์ของเร้าเตอร์ ซึ่งทำให้สามารถค้นหาแบนด์วิดธ์ได้รวดเร็วและไม่ก้าวร้าวต่อโปรโตคอลตัวอื่น แต่อย่างไรก็ตามยังพบว่าแรพพิดไม่สามารถทำงานร่วมกับโปรโตคอลตัวอื่นที่มีความก้าวร้าว เช่นโปรโตคอลที่มีการปรับเปลี่ยนอัตราการส่งข้อมูลโดยดูจากการสูญหายของแพ็กเก็ตได้ จากการที่นำโปรโตคอลแรพพิดไปทำงานคู่กับโปรโตคอลนิวเรโนซึ่งเป็นโปรโตคอลที่มีการใช้งานกันอย่างแพร่หลายในปัจจุบันนั้น พบว่าแรพพิดไม่สามารถทำงานต่อไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ และจากการวิเคราะห์พบว่าแรพพิดยังไม่มีความเสถียรภาพมากพอในการปรับเปลี่ยนอัตราการส่งข้อมูล ดังนั้นในวิทยานิพนธ์นี้จึงได้นำเสนอวิธีการแก้ไขโดยการนำอัลกอริทึมที่ชื่อว่าไอจีไอมาทำงานร่วมกันอัลกอริทึมของแรพพิด เพื่อช่วยให้แรพพิดสามารถทำงานร่วมกับโปรโตคอลอื่นที่มีความก้าวร้าวมากกว่าได้