การเปรียบเทียบระดับความสามารถในการทำงาน ของร่างกายในช่วงเวลาต่างๆ หลังการรับประทานอาหาร

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบระดับความสามารถในการทำงานของร่างกายในช่วงเวลา 1, 2 , 3 และ 4 ชั่วโมง หลังการรับประทานอาหาร โดยใช้ผู้รับการทดลองอาสาสมัครเป็นนิสิตชายชั้นปีที่ 1-4 ภาควิชาพลศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์งมหาวิทยาลัย ซึ่งมีสุขภาพสมบูรณ์จำนวน 20 คน มีอายุเฉลี่ย 21.45 ปี น้ำหนักตัวเฉลี่ย 57.03 กิโลกรัม และส่วนสูงเฉลี่ย 168.15 เซนติเมตร มาถีบจักรยานวัดงานเพื่อวัดปริมาณงานที่ร่างกายสามารถทำได้ตามวิธี พีดับบลิวซี 170 โดยกำหนดให้ตั้งน้ำหนักถ่วงเริ่มต้นเท่ากับ 70% ของปริมาณงานที่ร่างกายสามารถทำได้ตามวิธี พีดับบลิวซี 170 ที่ได้จากการทดลองเบื้องต้นของแต่ละคน แล้วเพิ่มขึ้น 25 วัตต์ ทุกๆ 2 นาที จนครบ 6 นาที การทดลองนี้กระทำภายในห้องทดลองที่มีอุณหภูมิ 25 ± 2 องศาเซลเซียส ความชื้นสัมพัทธ์ 70 ± 5% หลังจากรับประทานอาหารเช้า ผู้วิจัยนำข้อมูลที่เป็นปริมาณงาน อัตราชีพจร และน้ำหนักตัวมาคำนวณเป็นระดับความสามารถในการทำงานของร่างการทั้ง 4 ช่วงเวลา จากนั้นนำเอาระดับความสามารถในการทำงานของร่างกายของผู้รับการทดลองแต่ละคนในแต่ละช่วงเวลา มาวิเคราะห์ตามวิธีสถิติโดยการหาค่ามัชฌิมเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน แล้วจึงทำการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ซึ่งถ้าพบความแตกต่างจึงทำการเปรียบเทียบเป็นรายคู่ตามวิธีของเชฟเฟ ผลการวิจัยพบว่า ระดับความสามารถในการทำงานของร่างกายในช่วงเวลา 1, 2, 3 และ 4 ชั่วโมง หลังการรับประทานอาหารมีความแตกต่างกันที่ระดับความมีนัยสำคัญ .01 และเมื่อทำการเปรียบเทียบค่ามัชฌิมเลขคณิตของระดับความสามารถในการทำงานของร่างกาย พบว่า ค่ามัชฌิมเลขคณิตของระดับความสามารถในการทำงานของร่างกายหลังจากรับประทานอาหารในช่วงเวลา 1 และ 2 ชั่วโมง มีค่าสูงกว่า และแตกต่างจากระดับความสามารถในการทำงานของร่างกายหลังจากรับประทานอาหารในช่วงเวลา 3 และ 4 ชั่วโมง ที่ระดับความมีนัยสำคัญ .01