การศึกษาประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมสิ่งทอไทย

Abstract

การศึกษาประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมสิ่งทอไทย มีวัตถุประสงค์เพื่อทำความเข้าใจอุตสาหกรรมสิ่งทอ 6 ประเภท ได้แก่ อุตสาหกรรมเส้นใยฝ้าย อุตสาหกรรมเส้นใยประดิษฐ์ อุตสาหกรรมด้ายฝ้าย อุตสาหกรรมด้ายเส้นใยประดิษฐ์ อุตสาหกรรมผ้าผืนและอุตสาหกรรมเสื้อผ้าสำเร็จรูปในเชิงของประสิทธิภาพการผลิต หรือมีความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบ โดยศึกษาจากต้นทุนในการใช้ทรัพยากรในประเทศ (Domestic Resource Cost : DRC) โดยใช้ข้อมูลจากแหล่งปฐมภูมิและทุติยภูมิ ตลอดจนถึงมาตรการสนับสนุนของรัฐบาลที่มีต่ออุตสาหกรรมสิ่งทอ เพื่อนำผลที่ได้ไปประเมินว่าสมควรให้การสนับสนุนอุตสาหกรรมสิ่งทอหรือไม่ ผลการศึกษาพบว่า อุตสาหกรรมสิ่งทอไทยมีประสิทธิภาพในการผลิตจึงสมควรทำการผลิตต่อไปอยู่ (DRC น้อยกว่า 1) มี 4 ประเภท คือ อุตสาหกรรมเส้นใยประดิษฐ์ อุตสาหกรรมด้ายเส้นใยประดิษฐ์ อุตสาหกรรมทอผ้าและอุตสาหกรรมเสื้อผ้าสำเร็จรูป ในขณะที่อุตสาหกรรมเส้นใยฝ้ายและอุตสาหกรรมด้ายฝ้ายไม่มีประสิทธิภาพในการผลิตจึงไม่เหมาะสมที่จะทำการผลิต (DRC มากกว่า 1) รัฐบาลได้ให้การส่งเสริมแก่อุตสาหกรรมสิ่งทอประเภทต่างๆ ทั้งด้านการส่งเสริมการลงทุน การส่งเสริมการส่งออก การควบคุมการตั้ง – ขยายโรงงาน การควบคุมการนำเข้า – ส่งออก และการควบคุมราคา มาตรการด้านภาษี ทั้งนี้เพื่อให้อุตสาหกรรมสิ่งทอไทยเป็นอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออก