การเปรียบเทียบผลการออกกำลังกายแบบอากาศนิยมระหว่างผู้รับประทานอาหาร มังสวิรัติและผู้รับประทานอาหารทั่วไป

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการออกกำลังกายแบบอากาศนิยมที่มีต่อสมรรถภาพทางกายของผู้รับประทานอาหารมังสวิรัติและผู้รับประทานอาหารทั่วไปและเพื่อเปรียบเทียบผลการออกกำลังกายแบบอากาศนิยม ระหว่างผู้รับประทานอาหารมังสวิรัติและผู้รับประทานอาหารทั่วไป กลุ่มตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม โดยวิธีจับคู่ (Matched Group) กลุ่มละ 15 คน กลุ่มผู้รับประทานอาหารมังสวิรัติเป็นชายซึ่งเป็นสมาชิกชมรมมังสวิรัติแห่งประเทศไทยมีอายุเฉลี่ย 21.40 ปี กลุ่มผู้รับประทานอาหารทั่วไป เป็นนักศึกษาชายวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอี่ยมละออ มีอายุเฉลี่ย 20.13 ปี ทั้งสองกลุ่มทำการฝึกขี่จักรยานอยู่กับที่โดยให้ความหนักของงานเท่ากับ 70% ของอัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด ทำการฝึก 8 สัปดาห์ๆ ละ 3 วันๆละ 20 นาที ขณะฝึกทำการวัดสมรรถภาพทางกายในด้านอัตราการเต้นของหัวใจขณะพัก ความดันโลหิต เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย และสมรรถภาพการจับออกซิเจนสูงสุดเป็นระยะๆ คือหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 2, 4, 6 และเมื่อสิ้นสุดการฝึกสัปดาห์ที่ 8 นำผลที่ได้นำมาวิเคราะห์ตามวิธีสถิติโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบ 2 ทาง และทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่โดยวิธีตูกี (เอ) ผลการวิจัยพบว่า การออกกำลังกายแบบอากาศนิยมทำให้อัตราการเต้นของหัวใจขณะพักและความดันโลหิตขณะหัวใจบีบตัวของทั้งสองกลุ่มลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ.01 และทำให้สมรรถภาพการจับออกซิเจนสูงสุดของทั้งสองกลุ่มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ส่วนความดันโลหิตขณะหัวใจคลายตัวและเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายไม่มีการเปลี่ยนแปลง การ เปรียบเทียบผลการออกกำลังกายแบบอากาศนิยมระหว่างกลุ่มผู้รับประทานอาหารมังสวิรัติและกลุ่มรับประทานอาหารทั่วไป พบว่าอัตราการเต้นของหัวใจขณะพักความดันโลหิตขณะหัวใจคลายตัว เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายและสมรรถภาพการจับออกซิเจนสูงสุดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ส่วนความดันโลหิตขณะหัวใจบีบตัวของสองกลุ่มมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ.01