การศึกษาแนวทางการประเมินการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะวิดีโออาร์ตของนักศึกษาปริญญาตรี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการประเมินการสร้างสรรค์ศิลปะวิดีโออาร์ตของนักศึกษาปริญญาตรี ในด้านเนื้อหาและบริบทของวิดีโออาร์ต ด้านการประเมินผลงานศิลปะวิดีโออาร์ต ด้านการจัดการเรียนการสอน และด้านการประเมินการสร้างสรรค์ของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้การวิจัย ประกอบด้วย ผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะวิดีโออาร์ต จำนวน 15 ท่าน อาจารย์ผู้สอนรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับศิลปะวิดีโออาร์ต จำนวน 10 ท่าน และนักศึกษาที่กำลังศึกษา หรือผ่านการศึกษาในรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับศิลปะวิดีโออาร์ต จำนวน 30 คน จากสถาบันอุดมศึกษา 5 สถาบัน ได้แก่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ และมหาวิทยาลัยกรุงเทพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลแบบสอบถามโดยการหาค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิตและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน แบบสัมภาษณ์วิเคราะห์โดยการหาค่าความถี่ และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า การประเมินการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะวิดีโออาร์ตของนักศึกษาปริญญาตรี สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วน 1) การประเมินผลงาน ซึ่งประกอบด้วยด้านทักษะพิสัยและพุทธิพิสัย โดยในด้านทักษะพิสัยจะประเมินจากตัวงาน ประกอบไปด้วย องค์ประกอบศิลป์ ทัศนธาตุ ความเคลื่อนไหว และเงื่อนไขของเวลา ส่วนด้านพุทธิพิสัยจะประเมินจากเนื้อหา ประกอบด้วย แนวคิดในตัวผลงาน และการเชื่อมโยงด้านประวัติศาสตร์ศิลป์ ปรัชญา บริบททางวัฒนธรรมและสังคม 2) การประเมินกระบวนการสร้างสรรค์ ควรประเมินทั้ง 3 ด้าน ได้แก่ ด้านพุทธิพิสัย คือ ความรู้ด้านองค์ประกอบ วิธีการ และลักษณะผลงานวิดีโออาร์ตของผู้เรียนที่นำมาใช้ในกระบวนการสร้างสรรค์ ด้านจิตพิสัย คือ ความรับผิดชอบและเอาใจใส่ และด้านทักษะพิสัย คือ ทักษะความสามารถในการสร้างสรรค์ศิลปะวิดีโออาร์ต ข้อเสนอแนะจากงานวิจัยได้กล่าวว่า การประเมินการสร้างสรรค์จะต้องครอบคลุมทั้งกระบวนการสร้างสรรค์และผลงานศิลปะ โดยจะต้องประเมินให้ครอบคลุมทั้งทางด้านพุทธิพิสัย จิตพิสัย และทักษะพิสัย นอกจากนี้ผู้ประเมินจะต้องมีวิธีการประเมินที่หลากหลาย เหมาะสมกับลักษณะของงานแต่ละงาน และธรรมชาติของผู้เรียนในแต่ละคน