การประหยัดต่อขนาดและการประหยัดจากการขยายขอบเขตการดำเนินงาน ของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทย

Abstract

จุดมุ่งหมายของงานวิจัยนี้ คือ เพื่อศึกษาการประหยัดต่อขนาดของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทยและเพื่อศึกษาการประหยัดจากการขยายขอบเขตการดำเนินงานสำหรับธุรกิจเงินทุนและธุรกิจหลักทรัพย์ของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทย โดยแบ่งเป็น บริษัทขนาดใหญ่ ขนาดกลาง ขนาดเล็ก และบริษัทโดยรวม โดยใช้แบบจำลองสมการต้นทุน Translog Cost Function เพื่อศึกษาการประหยัดต่อขนาดจากการใช้ปัจจัยการผลิต ซึ่งประกอบด้วย อัตราค่าจ้างแรงงาน อัตราดอกเบี้ยจากการกู้ยืม และราคาที่แท้จริงของสินค้าทุนโดยใช้ข้อมูลของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทยจำนวน 71 บริษัท ในปี พ.ศ. 2535 ผลการศึกษาพบว่า บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทยมีการประหยัดต่อขนาดทุกบริษัท และหากแบ่งบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์เป็น ขนาดใหญ่ ขนาดกลาง ขนาดเล็ก พบว่าในกลุ่มบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดใหญ่ บริษัทที่มีขนาดใหญ่กว่าจะมีการประหยัดต่อขนาดมากกว่าบริษัทที่มีขนาดเล็กกว่า ในขณะที่กลุ่มบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดกลางและเล็ก บริษัทที่มีขนาดใหญ่กว่าไม่จำเป็นต้องมีการประหยัดต่อขนาดที่มากกว่าบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ที่มีขนาดเล็กกว่า อย่างไรก็ตามบริษัทเงินทุน หลักทรัพย์ขนาดใหญ่โดยเฉลี่ยมีการประหยัดต่อขนาดมากกว่าบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดกลางโดยเฉลี่ย และ บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดกลางโดยเฉลี่ยมีการประหยัดต่อขนาดมากกว่าบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดเล็กโดยเฉลี่ย ผลการศึกษาการประหยัดจากการขยายขอบเขตการดำเนินงานของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทยพบว่าบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์โดยรวมไม่มีการประหยัดจากการดำเนินธุรกิจรวมกันของธุรกิจเงินทุนและธุรกิจหลักทรัพย์เช่นเดียวกับบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดใหญ่และขนาดกลาง ในขณะที่บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ขนาดเล็กมีการประหยัด จากการดำเนินธุรกิจร่วมกันของธุรกิจเงินทุนและธุรกิจหลักทรัพย์ ผลการศึกษาการประหยัดต่อขนาดจากการใช้ปัจจัยการผลิตพบว่า บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ไทยมีการประหยัดต่อขนาดจากการใช้ปัจจัยการผลิต อัตราค่าจ้างแรงงาน และราคาที่แท้จริงของสินค้าทุน ในขณะที่ไม่มีการประหยัดต่อขนาดจากการใช้ปัจจัยการผลิตอัตราดอกเบี้ยจากการกู้ยืม