แนวทางการกำหนดมาตรการควบคุมเกี่ยวกับที่จอดรถยนต์สำหรับอาคาร ในพื้นที่ที่มีบริการของระบบขนส่งมวลชน : กรณีศึกษา ย่านศูนย์กลางธุรกิจ ถนนสีลม

Abstract

การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบและการใช้ประโยชน์ของที่จอดรถยนต์สำหรับอาคาร ที่จัดให้มีขึ้นตามมาตรการควบคุมที่จอดรถยนต์สำหรับอาคาร รูปแบบและการให้บริการของระบบขนส่งมวลชน บทบาทของระบบขนส่งมวลชนที่จะมีในด้านการทดแทนการเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนบุคคล เพื่อเป็นแนวทางการกำหนดมาตรการควบคุมที่จอดรถยนต์สำหรับอาคารในพื้นที่ที่มีการบริการของระบบขนส่งมวลชน ในพื้นที่ย่านศูนย์กลางธุรกิจ ถนนสีลม จากการศึกษาพบว่าในพื้นที่ย่านศูนย์กลางธุรกิจ ถนนสีลม จากสภาพการพัฒนาในลักษณะอาคารสูงที่มีจำนวนชั้นและพื้นที่อาคารมาก ส่งผลให้มีการจัดสร้างที่จอดรถยนต์จำนวนมากตามมาตรการที่ควบคุมอยู่ โดยจำนวนที่จอดรถยนต์ต่ออาคารในพื้นที่ศึกษามีแนวโน้มที่สูงเพิ่มมากขึ้น จากการศึกษาประเภทการใช้สอยอาคารที่มีจำนวนมากและมีลักษณะเด่นในพื้นที่ศึกษาซึ่งมีด้วยกันสามประเภทคือ อาคารสำนักงาน ห้างสรรถสินค้า และโรงแรม การใช้ประโยชน์ของอาคารจอดรถยนต์จะมีความแตกต่างกันในแต่ละประเภทอาคารดังกล่าว ในด้านปริมาณรถยนต์ที่เข้ามาจอด ช่วงเวลาการใช้งาน ระยะเวลาในการจอดรถ และการกำหนดอัตราค่าจอดรถ การจัดสร้างที่จอดรถนั้นนอกจากจะมีผลต่อราคาค่าก่อสร้างแล้ว ยังมีผลต่อสภาพการใช้ประโยชน์ที่ดิน และปริมาณการจราจรที่จะเข้ามายังพื้นที่ จากผลการสำรวจความคิดเห็นของผู้ใช้รถยนต์ต่อการหันมาใช้ระบบขนส่งมวลชน เพื่อนำมาวิเคราะห์ถึงบทบาทของระบบขนส่งมวลชนที่จะทดแทนการเดินทางด้วยรถยนต์ โดยวิเคราะห์จากปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกรูปแบบการเดินทาง อันได้แก่ ความสะดวกในการเดินทางไปใช้บริการ ระยะเวลาที่ใช้ในการเดินทาง และค่าใช้จ่ายในการเดินทาง อันได้แก่ ความสะดวกในการเดินทางไปใช้บริการ ระยะเวลาในการเดินทาง และค่าใช้จ่ายในการเดินทาง บทบาทของระบบขนส่งมวลชนที่จะทดแทนการเดินทางจะแตกต่างกันในสามประเภทอาคาร โดยสามารถทดแทนได้มากที่สุดคือ อาคารสำนักงาน รองลงมาคือ ห้างสรรพสินค้า และโรงแรม ทั้งนี้เนื่องจากผู้ใช้รถยนต์ในแต่ละประเภทอาคารนั้นมีลักษณะจุดตั้งต้นการเดินทาง จำนวนผู้โดยสาร การเสียค่าจอดรถยนต์ และวัตถุประสงค์ของการเดินทางที่มีผลต่อความจำเป็นในการใช้รถยนต์ในการเดินทางที่แตกต่างกัน การกำหนดมาตรการควบคุมที่จอดรถยนต์สำหรับอาคาร ในพื้นที่ที่มีการบริการของระบบขนส่งมวลชนจึงปรับเปลี่ยนให้มีความสัมพันธ์กับปริมาณการทดแทนการเดินทางด้วยระบบขนส่งมวลชน โดยพิจารณาประกอบกับสภาพการใช้งานในปัจจุบัน ซึ่งมีความแตกต่างกันในสามประเภทอาคาร โดยปรับให้มีสัดส่วนพื้นที่อาคารต่อจำนวนที่จอดรถหนึ่งคันสูงขึ้นตามสัดส่วนของการทดแทน ทั้งนี้การปรับเปลี่ยนดังกล่าวจะต้องมีระยะเวลาที่มีความสัมพันธ์กับความสามารถในการให้บริการของระบบขนส่งมวลชน ตลอดจนมีความสอดคล้องกับสภาพการพัฒนาในแต่ละพื้นที่