เทคนิคและเศรษฐศาสตร์ของระบบผลิตพลังงานไฟฟ้าแบบโฟโตโวลตาอิค สำหรับพื้นที่ห่างไกล

Abstract

วิทยานิพนธ์เรื่อง เทคนิคและเศรษฐศาสตร์ของระบบผลิตพลังงานไฟฟ้าแบบโฟโตโวลตาอิค สำหรับพื้นที่ห่างไกล ได้กล่าวถึงความเป็นมาในการใช้พลังงานไฟฟ้าของสถานีรับ-ส่งสัญญาณเขาบ้านดอย อ.พาน จ.เชียงราย ขององค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย ซึ่งสถานีรับ-ส่งสัญญาณดังกล่าวจะอยู่ห่างไกลจากระบบสายส่งไฟฟ้าของการไฟฟ้าของรัฐฯ ดังนั้นวิทยานิพนธ์นี้จะกล่าวถึงการใช้พลังงานไฟฟ้าที่ใช้กับสถานีรับ-ส่งสัญญาณ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน โดยเริ่มจากการใช้พลังงานไฟฟ้าจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล 2 เครื่อง ผลัดเปลี่ยนกันจ่ายพลังงานไฟฟ้าให้กับสถานีรับ-ส่งสัญญาณ จนกระทั่งถึงการใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลและแบตเตอรี่ ลักษณะของโหลดโดยทั่วไปของสถานีรับ-ส่งสัญญาณ จะใช้แรงดันและกระแสไฟฟ้าคงที่ตลอด 24 ชั่วโมง ซึ่งมีค่าความต้องการพลังงาน 10,680 KW-H/ปี แต่เนื่องจากสถานีฯ ตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลซึ่งลำบากต่อการขนส่งน้ำมันเชื้อเพลิง เนื่องจากสถานีตั้งอยู่บนยอดเขา จึงต้องมีการศึกษาการนำระบบผลิตพลังงานไฟฟ้าแบบโฟโตโวลตาอิคมาใช้กับสถานีรับ-ส่งสัญญาณ แทนการใช้พลังงานไฟฟ้าที่ได้จากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล ซึ่งจำเป็นจะต้องศึกษา Model Cost ของระบบฯ เพื่อให้เหมาะสมต่อการลงทุนในการติดตั้ง ดังนั้นวิทยานิพนธ์นี้จึงเน้นเกี่ยวกับการออกแบบระบบฯ และวิเคราะห์ทางด้านเศรษฐศาสตร์ของระบบฯ ซึ่งขนาดของแผงเซลแสงอาทิตย์ที่เหมาะสมกับสถานี จะมีขนาด 115 M² และขนาดของแบตเตอรี่ที่ใช้ในการเก็บประจุไฟฟ้าจะมีขนาด 330 KW-H ซึ่งขนาดของแบตเตอรี่ดังกล่าวจะสามารถเก็บประจุไฟฟ้าไว้ใช้ได้ถึง 11 วัน ในกรณีที่ไม่มีแสงอาทิตย์ เนื่องจากสถิติสูงสุดของวันที่ไม่มีแสงอาทิตย์จะมีถึง 11 วัน [3] แต่จากการวิเคราะห์ทางด้านเศรษฐศาสตร์ในขณะนี้ระบบผลิตพลังงานไฟฟ้าแบบโฟโตโวลตาอิค ยังไม่เหมาะสมต่อการลงทุน เนื่องจากราคาต้นทุนในการผลิตพลังงานไฟ้ฟาของระบบโฟโตโวลตาอิค ยังสูงกว่าราคาต้นทุนในการผลิตพลังงานไฟฟ้าโดยใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลอยู่มาก แต่อย่างไรก็ตาม ระบบโฟโตโวลตาอิคจะมีความเหมาะสมในการติดตั้งก็ต่อเมื่อค่าตัวแปร อันได้แก่ ราคาของน้ำมันเชื้อเพลิง ราคาของแบตเตอรี่ ราคาของแผงเซลแสงอาทิตย์ และค่าภาษี มีการเปลี่ยนแปลง