ฤทธิ์ยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลสและฤทธิ์ลดระดับกลูโคสในพลาสมาของไซยานิดินและอนุพันธ์

Abstract

ไซยานิดินและอนุพันธ์เป็นสารธรรมชาติจัดอยู่ในกลุ่มสารแอนโธไซยานิน การศึกษาครั้งนี้สนใจเกี่ยวกับฤทธิ์ต้านภาวะระดับกลูโคสในพลาสมาสูงของไซยานิดินและอนุพันธ์ การทดลองแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ในหลอดทดลองและสัตว์ทดลอง อนุพันธ์ที่ใช้ศึกษาครั้งนี้มีทั้งหมด 5 ชนิด ได้แก่ ไซยานิดิน ไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ ไซยานิดิน-3-กลูโคไซด์ ไซยานิดิน-3-กาแลคโตไซด์ และไซยานิดิน-3,5-ไดกลูโคไซด์ จากนั้นนำมาหาค่าเปอร์เซ็นต์การยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลส ผลการทดลองพบว่า ไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์สามารถยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลสได้ดีที่สุด โดยมีค่า IC₅₀ เท่ากับ 21.28±0.03 µM เรียงลำดับความสามารถในการยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลส ได้ดังนี้ ไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ >ไซยานิดิน-3-กลูโคไซด์>ไซยานิดิน>ไซยานิดิน-3-กาแลคโตไซด์ ≅ไซยานิดิน-3,5-ไดกลูโคไซด์ ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม ไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ยังมีค่าเปอร์เซ็นต์การยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลสน้อยกว่าอะคาร์โบส ซึ่งมีค่า IC₅₀ เท่ากับ 18.33±0.05 µM การยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลสของไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์เป็นแบบชนิดไม่แข่งขัน และไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ในขนาดความเข้มข้นต่ำ คือ 0.1 µM สามารถเสริมฤทธิ์การยับยั้งเอนไซม์แอลฟ่า-อะไมเลสของอะคาร์โบสได้ นอกจากนี้ในการศึกษาในหนูแรทปกติ พบว่า เมื่อให้ไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ ขนาด 100 และ 300 มก./กก. สามารถลดระดับกลูโคสในพลาสมาภายหลังให้แป้ง ณ นาทีที่ 30, 60 และ 90 ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตามไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ ขนาด 30 มก./กก. ไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของระดับกลูโคสในพลาสมา ในขณะเดียวกันเมื่อให้ไซยานิดิน-3-รูติโนไซด์ ขนาด 30 มก./กก. ร่วมกับอะคาร์โบส พบว่า สามารถเสริมฤทธิ์ของอะคาร์โบส ขนาด 0.5 มก./กก. ในการลดระดับกลูโคสในพลาสมาภายหลังให้แป้ง ณ นาทีที่ 30, 60 และ 90 ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม ทั้งนี้ควรทำการศึกษาเกี่ยวกับพิษวิทยาและผลทางคลินิกเพิ่มเติม เพื่อนำไปข้อมูลพื้นฐานในการป้องกันและรักษาโรคเบาหวานต่อไป