ผลการสัมผัสของนักจิตวิทยาการปรึกษาต่อการรับรู้ความร่วมรู้สึก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลการสัมผัสในการสร้างความร่วมรู้สึกของนักจิตวิทยาการปรึกษาที่แสดงต่อผู้รับบริการ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 3 จำนวน 240 คน จำแนกเป็นนิสิตชาย 120 คน และนิสิตหญิง 120 คน กลุ่มตัวอย่างถูกสุ่มอย่างง่ายออกเป็น 8 กลุ่ม กลุ่มละ 30 คน โดยเป็นนิสิตชาย 15 คน นิสิตหญิง 15 คน แต่ละกลุ่มดูเทปบันทึกภาพการให้การปรึกษาและประเมินแบบวัดความร่วมรู้สึก สมมติฐานในการวิจัยคือ การรับรู้ความร่วมรู้สึกที่นักจิตวิทยาการปรึกษามีต่อผู้รับบริการที่ได้รับการสัมผัสแตกต่างจากการรับรู้ความร่วมรู้สึกที่นักจิตวิทยาการปรึกษามีต่อผู้รับบริการที่ไม่ได้รับการสัมผัส และการรับรู้ความร่วมรู้สึกจากผลการสัมผัสของนักจิตวิทยาการปรึกษาและผู้รับบริการเพศเดียวกันแตกต่างจากการรับรู้ความร่วมรู้สึกจากผลการสัมผัสของนักจิตวิทยาการปรึกษาและผู้รับบริการเพศตรงข้าม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ เทปบันทึกภาพการให้การปรึกษาเชิงจิตวิทยา 8 ชุด โดยแต่ละชุดมีกระบวนการให้การปรึกษาเหมือนกันต่างกันที่การสัมผัส/ไม่สัมผัส เพศของนักจิตวิทยาการปรึกษา และเพศของผู้รับบริการ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่ดูเทปบันทึกภาพนักจิตวิทยาการปรึกษาสัมผัสผู้รับบริการรับรู้ถึงความร่วมรู้สึกที่นักจิตวิทยาการปรึกษามีต่อผู้รับบริการในระดับที่สูงกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ดูเทปบันทึกภาพนักจิตวิทยาการปรึกษาไม่สัมผัสผู้รับบริการอย่างมีนัยสำคัญ และกลุ่มตัวอย่างที่ดูเทปบันทึกภาพนักจิตวิทยาการปรึกษาสัมผัสผู้รับบริการเพศเดียวกัน (นักจิตวิทยาการปรึกษาหญิงสัมผัสผู้รับบริการหญิงและนักจิตวิทยาการปรึกษาชายสัมผัสผู้รับบริการชาย) รับรู้ถึงความร่วมรู้สึกสูงกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ดูเทปบันทึกภาพนักจิตวิทยาการปรึกษาสัมผัสผู้รับบริการเพศตรงข้าม (นักจิตวิทยาการปรึกษาหญิงสัมผัสผู้รับบริการชายและนักจิตวิทยาการปรึกษาชายสัมผัสผู้รับบริการหญิง) อย่างมีนัยสำคัญ โดยความแตกต่างนี้ไม่ปรากฏในกลุ่มตัวอย่างที่ดูเทปบันทึกภาพนักจิตวิทยาการปรึกษาไม่สัมผัสผู้รับบริการ)