ผลของปุ๋ยเคมีต่อการดูดดึงแคดเมียมด้วยการปลูกอ้อยในดินที่มีการปนเปื้อนจากพื้นที่อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาผลของปุ๋ยเคมีสูตร 16-16-8 ต่อปริมาณการสะสมแคดเมียมในดิน และอ้อย รวมถึงปริมาณธาตุอาหารหลักในดิน ได้แก่ ไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และโพแทสเซียม รวมทั้งค่าใช้จ่ายปุ๋ยเคมี อันจะนำไปสู่การเลือกใช้ปุ๋ยเคมีในปริมาณที่เหมาะสมแก่การปลูกอ้อย ซึ่งการศึกษาทำการปลูกอ้อยพันธุ์ LK92-11 ในดินปนเปื้อนแคดเมียมจากพื้นที่อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก โดยทำการปลูกอ้อยในเรือนทดลอง วางแผนการทดลองแบบสุ่มในบล็อคสมบูรณ์ ปัจจัยที่ทำการศึกษา คือ อัตราใส่ปุ๋ยเคมีสูตร 16-16-8 ทำการใส่ปุ๋ยเมื่ออ้อยมีอายุ 1 เดือน และหลังจากการใส่ครั้งแรก 5 เดือน ที่อัตรา 0 (ควบคุม), 50, 100 และ 200 กิโลกรัมต่อไร่ ทำการเก็บตัวอย่างดิน และอ้อยในเดือนที่ 2, 4, 6 และ 8 ผลการศึกษาปริมาณการสะสมแคดเมียมในดิน พบว่า อัตราการใส่ปุ๋ยเคมีที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้ปริมาณแคดเมียมทั้งหมดในดินสูงขึ้น แต่ส่งผลยับยั้งปริมาณแคดเมียมในดินที่พืชสามารถดูดดึงได้นั้นลดลง ส่วนการสะสมแคดเมียมของในส่วนต่างๆ ของอ้อยแบ่งออกเป็น 5 ส่วน ได้แก่ ท่อนพันธุ์เดิม ราก ชานอ้อย ใบ และน้ำอ้อย พบว่า รากอ้อยมีปริมาณการสะสมแคดเมียมมากที่สุด ตามด้วยท่อนพันธุ์เดิม ชานอ้อย ใบ และน้ำอ้อย โดยที่อัตราของการใส่ปุ๋ยเคมี 50 กิโลกรัมต่อไร่ พบว่า รากอ้อยมีการสะสมแคดเมียมมากที่สุดเท่ากับ 22.61 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมที่ระยะเวลาของการเก็บเกี่ยวเดือนที่ 2 และยังพบว่า ในเดือนที่ 8 ของการเก็บตัวอย่างมีปริมาณการสะสมแคดเมียมในน้ำอ้อยน้อยที่สุดค่าเท่ากับ 0.20 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม นอกจากนี้ประสิทธิภาพการดูดดึงแคดเมียมของอ้อยที่มีการใส่ปุ๋ยเคมีในอัตราต่างๆ พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นอัตราปุ๋ยเคมีที่เหมาะสมแก่การปลูกอ้อยในการศึกษาครั้งนี้ คือ 50 กิโลกรัมต่อไร่ ซึ่งสามารถลดแคดเมียมที่ปนเปื้อนในดินได้มากที่สุดเท่ากับ 14.97 เปอร์เซ็นต์