ผลของอีดีทีเอต่อการดูดดึงแคดเมียมและสังกะสีของอ้อยที่ปลูกในดินปนเปื้อน

Abstract

การศึกษาผลของสาร EDTA ต่อการดูดดึงแคดเมียมและสังกะสีด้วยอ้อย (Saccarum officinarum L.) ที่ปลูกในดินปนเปื้อน ซึ่งนำมาจากพื้นที่อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก และทำการ ปลูกในเรือนทดลอง เริ่มด้วยการปลูกอ้อยเป็นเวลา 1 เดือน และทำการเติมสาร EDTA ที่ระดับ ความเข้มข้น 0 (ควบคุม), 0.5, 1 และ 2 มิลลิโมลต่อกิโลกรัมดิน และเก็บเกี่ยวพืชที่ระยะเวลา 2, 4, 6 และ 8 เดือน เพื่อวิเคราะห์หาปริมาณแคดเมียมทั้งหมด และสังกะสีทั้งหมดในดิน น้ำชะ และ ปริมาณการสะสมแคดเมียมและสังกะสีในส่วนต่างๆ ของอ้อย 5 ส่วน คือ ใบ ชานอ้อย ท่อนพันธุ์ เดิม ราก และน้ำอ้อย นอกจากนี้ทำการศึกษาการเจริญเติบโตของอ้อย โดยพิจารณาจากน้ำหนัก แห้งของพืช ความสูงของพืชทั้งในส่วนลำต้น และส่วนราก รวมถึงการสังเกตความเป็นพิษจากการ แสดงอาการของอ้อย ผลการศึกษาพบว่า ชุดการทดลองที่ใส่สาร EDTA 1 มิลลิโมลต่อกิโลกรัมดิน ทำให้อ้อยมีความสามารถในการดูดดึงแคดเมียมไปสะสมในรากได้มากที่สุด คิดเป็น 21.87, 44.68, 57.52 และ 41.97 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ที่ระยะเวลาของการเก็บเกี่ยว ตามลำดับ ตามด้วย ท่อนพันธุ์เดิม ชานอ้อย ใบ และน้ำอ้อย และชุดการทดลองที่ใส่สาร EDTA ที่ระดับความเข้มข้น 2 มิลลิโมลต่อกิโลกรัมดิน ทำให้อ้อยมีความสามารถในการดูดดึงสังกะสีไปสะสมยังส่วนต่างๆ ได้ มากที่สุด ทั้งนี้พบว่า ใบและชานอ้อยมีการสะสมสังกะสีมากที่สุดที่ระยะเวลา 2 เดือน ส่วนการ สะสมสังกะสีในท่อนพันธุ์เดิม และรากมากที่สุดที่ระยะเวลา 4 เดือน สำหรับในน้ำอ้อย พบว่า การ สะสมสังกะสีจะเพิ่มขึ้น เมื่อระยะเวลาการเก็บเกี่ยวเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ การศึกษาประสิทธิภาพใน การดูดดึงแคดเมียม และสังกะสีของอ้อยคิดเป็นร้อยละเทียบกับปริมาณแคดเมียมและสังกะสีที่มี ในดิน พบว่า การเติม EDTA ที่ระดับความเข้มข้น 1 มิลลิโมลต่อกิโลกรัมดิน ที่ระยะเวลา 6 เดือน อ้อยมีประสิทธิภาพในการสะสมแคดเมียมทั้งต้นมากที่สุดเมื่อเทียบกับชุดการทดลองอื่นๆ มีค่า เท่ากับ 0.27 เปอร์เซ็นต์ โดยมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญยิ่ง (P<0.05) สำหรับการเติม EDTA 1 มิลลิโมลต่อกิโลกรัมดิน ที่ระยะเวลา 4 เดือน ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการดูดดึงสังกะสี ของอ้อยทั้งต้นมากที่สุด เท่ากับ 2.77 เปอร์เซ็นต์