การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนสำหรับนักศึกษาปริญญาบัณฑิตที่มีความพิการทางการได้ยินในสถาบันอุดมศึกษา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยที่ยกระดับการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนนักศึกษาผู้พิการทางการได้ยินในระดับอุดมศึกษาที่เน้นการพัฒนาระดับสมรรถนะกระบวนการทางปัญญา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนและตรวจสอบรูปแบบดังกล่าว สำหรับใช้กับนักศึกษาปริญญาบัณฑิตที่มีความพิการทางการได้ยิน ข้อมูลในการวิจัยได้จากวิเคราะห์เอกสารบทความ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ จำนวน 96 ฉบับ รวมทั้งจากการสังเกตการเรียนการสอนในสถาบันที่มีนักศึกษาที่มีความพิการทางการได้ยินเรียนร่วม 25 สถาบัน และการสัมภาษณ์ประชาคม จำนวน 139 คน รูปแบบได้รับการตรวจสอบจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน จากนั้น ได้ทดสอบรูปแบบ โดยการทดลองกับนักศึกษาวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน 38 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบวิเคราะห์เอกสาร แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ แบบประมวลผลสัมฤทธิ์ และแบบประเมินกระบวนการทางปัญญาตามสารบบของมาร์ซาโนและเคนดอล ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์สาระร่วมกับการเปรียบเทียบการทดสอบก่อนและหลังโดย t-test และนำเสนอผลโดยกราฟเส้น ผลการวิจัย พบว่า (1) การเรียนการสอนนักศึกษาพิการทางการได้ยินมีวิวัฒนาการมาประมาณ 60 ปี และเปิดสอนระดับปริญญาตรีในปี พ.ศ. 2543 ได้มีการตรากฏหมายสนับสนุนหลายฉบับ ที่สำคัญ คือ พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551 แนวคิดและหลักการจัดการศึกษาส่วนใหญ่นำมาจากสหรัฐอเมริกา ภายในกรอบของยูเนสโกและหลักสิทธิมนุษยชนพื้นฐาน กรอบแนวคิดหลักนำมาจากสารบบการพัฒนาทักษะทางปัญญาของมาร์ซาโนและเคนเดล โดยอาศัยกฎในการเรียนการสอน คือ (ก) การจัดโครงสร้างความรู้เดิมขึ้นใหม่ และ (ข) การให้ผู้เรียนลงมือปฏิบัติงาน 5 ประเภท อันก่อให้เกิดการพัฒนากระบวนการทางปัญญา 6 ขั้น ส่วนผลการสำรวจภาคสนาม จากการสังเกต พบว่า ไม่มีสถาบันใดนอกจากวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล ที่มีการเรียนการสอนเป็นทีมอย่างสมบูรณ์แบบ ผลการสัมภาษณ์ทำให้ทราบลักษณะเฉพาะของกระบวนการต่างๆ และปัญหา ซึ่งสัมพันธ์กับความรู้ ความเข้าใจของนักศึกษา การใช้หลักการและสิ่งที่เหมาะสม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสอนศัพท์เฉพาะในศาสตร์ต่าง ๆ (2) รูปแบบที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย ข้อตกลงเบื้องต้น หลักการ 12 ข้อ กฎ 2 ข้อ โดยมีการเรียนการสอนและการเอื้ออำนวยความต้องการจำเป็นของนักศึกษา เป็นผลลัพธ์ในการเรียนการสอน รูปแบบนี้ได้ผ่านการตรวจสอบโดยผู้ทรงคุณวุฒิและนำไปตรวจสอบโดยทดลองใช้กับนักศึกษา พบว่า มีความแตกต่างระหว่างก่อนและหลังการสอนทั้งด้านสัมฤทธิ์ผลในสาระวิชา และด้านพัฒนากระบวนการทางปัญญา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ข้อเสนอแนะเพื่อการวิจัยครั้งต่อไป ควรมีการวิจัยเกี่ยวกับอัตลักษณ์การคิดของนักศึกษาพิการทางการได้ยิน ซึ่งคิดเป็นมหภาค ไม่ได้คิดเป็นระบบจุลภาค เหมือนนักศึกษาปกติและการศึกษากระบวนการนำกฎหมายไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อนักศึกษาอย่างแท้จริง ในส่วนของการประยุกต์เด่น ๆ คือ การนำโมดูลการสอนจากรูปแบบไปปรับใช้ในการพัฒนานักศึกษาพิการเพื่อให้การเห็นและการเคลื่อนไหวทดแทนความพิการทางการได้ยินอย่างเต็มศักยภาพในทุกระดับการศึกษา