ทฤษฎีตัวกลางยังผลสำหรับสารประกอบไดอิเล็กทริกทรงกระบอกไม่เชิงเส้นอย่างแรง

Abstract

ศึกษาจากการขยายงานวิจัยของ ลี และ ยู (1995) ในการศึกษาสัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้น ยังผลของสารประกอบไดอิเล็กทริกทรงกระบอกไม่เชิงเส้นอย่างแรง ที่ประกอบด้วยสารฝังกระจายเป็นเส้นใยไดอิเล็กทริกทรงกระบอกไม่เชิงเส้นอย่างแรง ฝังกระจายอย่างสุ่มในตัวกลางไดอิเล็กทริกไม่เชิงเส้นอย่างแรงที่ต่างชนิดกัน ในวิธีการศึกษาของงานวิจัยนี้ วิธีการแปรผันถูกนำมาประยุกต์ใช้แก้ปัญหาค่าขอบทางไฟ้ฟ้าสถิต และทฤษฎีตัวกลางยังผล หรือ อี เอ็ม ที ตามแบบจำลองเชิงทฤษฎีของ ฮาสชิน ถูกนำมาใช้คำนวณค่าสัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผล ของสารประกอบไดอิเล็กทริกทรงกระบอกไม่เชิงเส้นอย่างแรง จากผลการคำนวณได้แสดงขอบเขตบนและขอบเขตล่างของค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ เมื่อเปลี่ยนแปลงค่าสัดส่วนเชิงปริมาตรของสารฝังกระจายในชิ้นสาร โดยที่ยิ่งสัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นของสารฝังกระจาย และของตัวกลางที่ต่างชนิดกันมีค่าแตกต่างกันมากเท่าไร ขอบเขตบนและขอบเขตล่างของค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ยิ่งห่างจากกันเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น นอกจากนี้ผลการคำนวณได้ถูกนำไปเปรียบเทียบกับผลการประมาณค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ของ ลี และ ยู ซึ่งใช้แบบจำลองของ บรูกก์แมน โดยพบว่าการคาดคะเน สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ด้วยขอบเขตบนและขอบเขตล่างตามแบบจำลองของ ฮาสชิน คลอบคลุมผลการประมาณค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ของลี และ ยู ได้ค่อนข้างดีเมื่อค่าสัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นของส่วนประกอบที่ต่างชนิดกัน มีค่าแตกต่างกันมาก อีกทั้งในงานวิจัยนี้ยังได้ปรับปรุงผลการคำนวณค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ให้มีความถูกต้องมากยิ่งขึ้นโดยการใช้ศักย์ทดลองแบบปรับปรุง ด้วยการเพิ่มพจน์ในลำดับถัดไปและพารามิเตอร์ของการแปรผันในศักย์ทดลองแบบง่าย โดยพบว่าเส้นขอบเขตบนและเส้นขอบเขตล่างของค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ที่คำนวณได้จากศักย์ทดลองแบบปรับปรุงอยู่ต่ำกว่าเส้นขอบเขตบนและเส้นขอบเขตล่างของค่า สัมประสิทธิ์ความไม่เชิงเส้นยังผลของสารประกอบ ที่คำนวณได้จากศักย์ทดลองแบบง่ายเพียงเล็กน้อยตลอดทั้งช่วงค่าของ ค่าสัดส่วนเชิงปริมาตรของสารฝังกระจายในชิ้นสาร