การระงับข้อพิพาทโดยอนุญาโตตุลาการในการซื้อขายหลักทรัพย์

Abstract

ข้อพิพาทที่เกิดขึ้นจากหรือเกี่ยวเนื่องกับการซื้อหรือขายหลักทรัพย์จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ไม่ว่าในระหว่างสมาชิกด้วยกันเองหรือระหว่างสมาชิกกับลูกค้าของสมาชิกควรระงับด้วยวิธีอนุญาโตตุลาการที่ตลาดหลักทรัพย์จัดตั้งขึ้น เนื่องจากการอนุญาโตตุลาการดังกล่าวเป็นวิธีที่พิจารณาโดยบุคคลที่มีความรู้ ความเชี่ยวชาญ และประสบการณ์ทางด้านการซื้อขายหลักทรัพย์อันจะมีผลให้การพิจารณาชี้ขาดข้อพิพาทนั้นเป็นไปอย่างถูกต้องและเป็นไปในแนวทางเดียวกัน ปัจจุบันมีกฎหมายกำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการอนุญาโตตุลาการในการซื้อขายหลักทรัพย์ไว้เป็นการเฉพาะคือ พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535 โดยพระราชบัญญัติดังกล่าวกำหนดจำนวนอนุญาโตตุลาการไว้แน่นอน ซึ่งสมควรแก้ไขให้คู่พิพาทตกลงกำหนดจำนวนอนุญาโตตุลาการได้ เพื่อมิให้คู่พิพาทรับภาระค่าใช้จ่ายมากเกินไปสำหรับข้อพิพาทที่มีทุนทรัพย์น้อย รวมทั้งควรกำหนดมาตรการดังต่อไปนี้ขึ้นมารองรับ 1. ให้สมาชิกระงับข้อพิพาทในการซื้อขายหลักทรัพย์ด้วยวิธีอนุญาโตตุลาการที่ตลาดหลักทรัพย์จัดตั้งขึ้น และให้จัดทำข้อตกลงเกี่ยวกับการระงับข้อพิพาทด้วยวิธีการดังกล่าวไว้ในสัญญาที่ทำขึ้นระหว่างสมาชิกกับลูกค้า เพื่อให้การชี้ขาดข้อพิพาทเป็นไปในแนวทางเดียวกันโดยถูกต้อง 2. ให้การแต่งตั้งประธานอนุญาโตตุลาการมาจากความยินยอมของคู่พิพาท เพื่อมิให้มีข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความเป็นกลาง 3. กำหนดหลักเกณฑ์การอนุญาโตตุลาการในการซื้อขายหลักทรัพย์ให้ชัดเจน เพื่อให้การดำเนินกระบวนพิจารณามีความแน่นอน 4. ให้อนุญาโตตุลาการมีอำนาจเรียกให้สมาชิก กรรมการ พนักงานหรือลูกจ้างของสมาชิกมาปรากฏตัวในชั้นพิจารณาได้ เพื่อให้เกิดความสะดวก รวดเร็วในการดำเนินกระบวนพิจารณา 5. กำหนดให้คำชี้ขาดเปิดเผยต่อสาธารณชนได้ เพื่อให้ผู้ลงทุนทราบเกี่ยวกับการดำเนินกระบวนพิจารณาในชั้นอนุญาโตตุลาการ และสามารถเข้ามาลงทุนซื้อขายหลักทรัพย์ในตลาดหลักทรัพย์ได้อย่างระมัดระวัง 6. กำหนดให้คำชี้ขาดถึงที่สุด เพื่อให้คำชี้ขาดมีความน่าเชื่อถือและมิให้เกิดการประวิงเวลาในการบังคับตามคำชี้ขาด