การเพาะเลี้ยงสาหร่ายเกลียวทองเพื่อใช้เป็นอาหาร สำหรับกุ้งกุลาดำวัยอ่อน

Abstract

ผลการคัดเลือกสาหร่ายเกลียวทองจาก 3 สายพันธุ์ พบว่าสายพันธุ์สวนจิตรลดามีอัตราการเจริญ ผลผลิตน้ำหนักแห้ง ปริมาณโปรตีนและปริมาณไขมันสูงกว่าสายพันธุ์บึงมักกะสันและสายพันธุ์วัดเบญจมบพิตรแต่ไม่มีนัยสำคัญ (P≤0.05) ผลการวัดรูปร่าง trichome ของสาหร่าย พบว่ามีลักษณะคล้ายคลึงกัน ดังนั้นจึงเลือกสายพันธุ์สวนจิตรลดา เพื่อใช้ในการศึกษาสูตรอาหารที่เหมาะสมจาก 4 สูตร ได้แก่ สูตร Zarrouk CFTRI น้ำทะเลเทียม และน้ำทะเลธรรมชาติ พบว่าสาหร่ายมีอัตราการเจริญไม่แตกต่างกันทางสถิติในทุกสูตรอาหาร แต่ลักษณะผลผลิตของสาหร่ายที่เลี้ยงในสูตร CFTRI และสูตรน้ำทะเลเทียมมีตะกอนเกลือปนอยู่ ซึ่งแก้ไขโดยการใช้ก๊าซ CO₂ เป็นแหล่งคาร์บอนแทนแหล่งคาร์บอนเดิมที่ใช้สารเคมี เมื่อเปรียบเทียบปริมาณโปรตีน ชนิดและปริมาณของกรดอะมิโน ปริมาณไขมันชนิดและปริมาณของกรดไขมันในสาหร่าย พบว่าสาหร่ายที่เลี้ยงในทุกสูตรอาหารมีคุณภาพใกล้เคียงกัน แต่เมื่อพิจารณาถึงต้นทุนของสูตรอาหารจะเห็นว่าสูตรน้ำทะเลเทียมมีการใช้สารเคมีน้อยชนิดและมีราคาถูกรวมทั้งสะดวกในทางปฏิบัติเมื่อทำการเพาะเลี้ยงในปริมาณมาก ผลการเพาะเลี้ยงสาหร่ายในบ่อสภาพกลางแจ้ง โดยใช้สูตรน้ำทะเลเทียมและให้ก๊าซ CO₂ เป็นแหล่งคาร์บอน พบว่า สาหร่ายสามารถเจริญเติบโตได้ แต่อัตราการเจริญต่ำกว่าในระดับห้องปฏิบัติการค่อนข้างมาก ผลผลิตของสาหร่ายที่ทำแห้งด้วยวิธี Freeze drying มีปริมาณโปรตีนและไขมันสูงกว่าสาหร่ายที่ทำแห้งด้วยวิธีอื่น และสามารถนำมาใช้เลี้ยงกุ้งกุลาดำวัยอ่อนร่วมกับการใช้อาหารธรรมชาติในอัตราส่วนของ Chaetoceros : Spirulina เท่ากับ 75 : 25 โดยลูกกุ้งมีอัตราการรอดสูงเทียบเท่ากับการใช้อาหารธรรมชาติเพียงอย่างเดียว