แนวทางการเพิ่มคุณภาพอากาศภายในอาคารศูนย์การค้าด้วยการควบคุมปริมาณอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในอาคาร

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาผลที่ได้จากการเพิ่มปริมาณอากาศบริสุทธิ์เข้าสู่ภายในอาคารศูนย์การค้าด้วยระบบ Demand Control Ventilation (DCV) โดยได้ทำการตรวจวัดปริมาณแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ (CO₂) ภายในอาคารศูนย์การค้าเพื่อศึกษาผลการใช้พลังงานและความคุ้มค่าทางเศรษฐศาสตร์เทียบกับมาตรฐานปริมาณอากาศบริสุทธิ์ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 33 พ.ศ. 2535 และ ASHRAE 62.1-2010 งานวิจัยนี้ได้เลือกอาคารศูนย์การค้ากรณีศึกษาแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ มีพื้นที่ให้บริการทั้งหมด 7 ชั้น โดยได้ศึกษาจำนวนผู้ใช้บริการศูนย์การค้าและทำการวัดปริมาณแก๊ส CO₂ ภายในอาคารทั้ง 7 ชั้น เป็นระยะเวลา 2 เดือน ตั้งแต่วันที่ 30 ต.ค. – 30 ธ.ค. 2555 โดยแยกเป็นวันธรรมดาและวันหยุด ผลการวิจัยพบว่าปริมาณความเข้มข้นเฉลี่ยของแก๊ส CO₂ ภายนอกอาคารมีค่า 450 ppm ปริมาณความเข้มข้นเฉลี่ยของแก๊ส CO₂ ในวันหยุดมีค่าสูงกว่าวันธรรมดาประมาณ 45 – 330 ppm นอกจากนี้ยังพบว่าปริมาณความเข้มข้นเฉลี่ยของแก๊ส CO₂ ในชั้นที่ 1-4 มีค่าเกินค่ามาตรฐาน 1,150 ppm (ASHRAE 62-1999 กำหนดปริมาณ CO₂ ภายในอาคารไม่ควรสูงเกินกว่าภายนอกอาคาร 700 ppm) โดยมีค่าความเข้มข้นเฉลี่ยของแก๊ส CO₂ อยู่ที่ 1,043.28 – 1,590.21 ppm หลังจากนั้นจึงนำค่าความเข้มข้นเฉลี่ยของแก๊ส CO₂ ที่ตรวจวัดได้ไปคำนวณหาปริมาณอากาศบริสุทธิ์ที่ต้องนำเข้ามาตามมาตรฐานและได้ทำการเปรียบเทียบการใช้พลังงานการนำอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในอาคารตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 33 พ.ศ. 2535, ASHRAE 62.1-2010 และวิธี DCV โดยอาศัยการจำลองการใช้พลังงานด้วยโปรแกรม Visual DOE 4.0 และได้นำผลการจำลองมาทำการวิเคราะห์ความคุ้มค่าทางเศรษฐศาสตร์ ผลการวิจัยสรุปว่าการควบคุมปริมาณอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในอาคารด้วยวิธี DCV จะสามารถควบคุมความเข้มข้นของ CO₂ ให้อยู่ในมาตรฐานและใช้พลังงานน้อยที่สุด และเสนอแนวทางติดตั้งระบบระบายอากาศเพื่อนำอากาศบริสุทธิ์เข้ามาลดความเข้มข้นของปริมาณแก๊ส CO₂ ในอาคารชั้นที่ 1-4 ที่มีค่าสูงเกินมาตรฐาน