การรับรู้ การแปลความหมาย การจดจำ และอารมณ์จากการเปิดรับสื่อโทรทัศน์ของคนหูหนวก

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเปิดรับสื่อโทรทัศน์ของคนหูหนวกในด้าน การรับรู้ การแปลความหมาย การจดจำ และอารมณ์ และชี้ให้เห็นถึงความแตกต่างของพฤติกรรมการเปิดรับสื่อโทรทัศน์ ในด้านการรับรู้ การแปลความหมาย การจดดจำ และอารมณ์ระหว่างคนหูหนวกกับคนหูปกติ รวมทั้งศึกษาถึงลักษณะเฉพาะของคนหูหนวกที่มีผลต่อพฤติกรรมจากการเปิดรับสื่อโทรทัศน์ โดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างคนหูหนวกและคนหูปกติที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น มัธยมศึกษาตอนปลาย และอุดมศึกษา จำนวนกลุ่มละ 60 คน ในรูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ ด้วยวิธีการทดลองและการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม ทำการประมวลผลโดยโปรแกรม SPSS Window และทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ร้อยละ การทดสอบความแตกต่างด้วย t-test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า 1. คนหูหนวกมีความสามารถในการรับรู้ การแปลความหมายและการจดจำสารจากสื่อโทรทัศน์ได้ รวมทั้งมีการแสดงออกทางอารมณ์ที่สังเกตได้จากพฤติกรรมที่แสดงออก แต่ไม่ชัดเจนนัก โดยจะแสดงออกตามความเข้าใจเท่านั้น 2. เมื่อเปรียบเทียบกับคนหูปกติทั้งในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น มัธยมศึกษาตอนปลาย และอุดมศึกษา พบว่า คนหูปกติมีความสามารถในการรับรู้ การแปลความหมาย และการจดจำดีกว่าคนหูปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ยกเว้นในระดับอุดมศึกษา ที่ความสามารถด้านการจดจำของคนสองกลุ่ม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. ลักษณะเฉพาะของคนหูหนวก มีผลทำให้คนหูหนวกมีการรับรู้ การแปลความหมาย และการจดจำสารจากสื่อโทรทัศน์ด้อยกว่าคนหูปกติ ในขณะที่การแสดงออกทางอารมณ์มีความคล้ายคลึงกัน