ดัชนีปริจเฉท "นะ" ในบทสนทนาแบบกันเองภาษาไทยกรุงเทพฯ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการปรากฏ ความหมาย หน้าที่ และรูปของดัชนีปริจเฉท "นะ" แต่ละดัชนี ตลอดจนการปรากฏร่วมระหว่างดัชนีปริจเฉท "นะ" กับดัชนีปริจเฉทอื่นๆ ที่ปรากฏในบทสนทนาของผู้พูดภาษาไทยกรุงเทพฯ สำหรับข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยนี้ได้จากการบันทึกเทปการสนทนาที่เกิดขึ้นจริง และเป็นการสนทนาแบบกันเองระหว่างผู้ร่วมสนทนาที่ใช้ภาษาไทยกรุงเทพฯ ในการสื่อสารและนำมาถ่ายถอดเป็นตัวอักษรภาษาไทย ยกเว้นดัชนีปริจเฉท "นะ" เท่านั้นที่จะถ่ายถอดเป็นสัทอักษรรวมเป็นเวลา 60 นาที อันประกอบด้วยบทสนทนาจากสถานการณ์ที่แตกต่างกันรวมทั้งสิ้น 8 บทสนทนาทั้งนี้ผู้วิจัยได้ใช้รูปทฤษฎีปริจเฉทของ Schiffrin (1987) เป็นกรอบทฤษฎีสำหรับการวิจัยนี้ ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ดัชนีปริจเฉท "นะ" มีรูปแบบที่แตกต่างกันทั้งสิ้น 27 รูป โดยรูปแปรเหล่านี้จะแสดงถึงความหมายเชิงทัศนคติ อารมณ์ รวมทั้งความรู้สึกนึกคิดของผู้พูด ทั้งนี้จากการศึกษารูปแบบทั้ง 27 รูป ชี้ให้เห็นว่าดัชนีปริจเฉทที่เรียกโดยรวมว่า ดัชนีปริจเฉท "นะ" นั้นเป็นดัชนีปริจเฉท 3 ดัชนี คือ ดัชนีปริจเฉท น่ะ(1) น่ะ(2) และ นะ โดยดัชนีปริจเฉท น่ะ(1) และ นะ จะแสดงหน้าที่หลักในระนาบโครงสร้างเนื้อความ โดยมีหน้าที่หลักในการแสดงแก่นความ และแสดงเนื้อหาตามลำดับ ในขณะที่ น่ะ(2) มีหน้าที่หลักในการแสดงสถานภาพของข้อมูลที่ผู้พูดคาดว่าผู้ฟังรู้แล้ว ซึ่งเป็นการแสดงหน้าที่ในระนาบสถานะของเนื้อหา อย่างไรก็ตามพบว่า การปรากฏของดัชนีปริจเฉททั้ง 3 นี้ล้วนส่งผลให้การแสดงความหมายของหน่วยย่อยในผลัดที่ปรากฏร่วมมีความชัดเจนยิ่งขึ้น สำหรับการปรากฏร่วมกับดัชนีปริจเฉทอื่นนั้น จากการศึกษาสรุปได้ว่า ดัชนีปริจเฉททั้ง 3 สามารถปรากฏร่วมได้ทั้งในตำแหน่งหน้า และหลังดัชนีปริจเฉทอื่น ยกเว้นดัชนีปริจเฉท น่ะ(1) ที่สามารถปรากฏร่วมกับดัชนีปริจเฉทอื่นในตำแหน่งหน้าเท่านั้น