ออกซิเดชันของยางเม็ดและยางเส้นจากน้ำยางธรรมชาติ

Abstract

ศึกษาออกซิเดชันของยางเม็ดและยางเส้นจากน้ำยางธรรมชาติ โดยในขั้นตอนแรกศึกษาวิธีการผลิตยางเม็ดและยางเส้น จากน้ำยางธรรมชาติเข้มข้นชนิดแอมโมเนียต่ำ ปัจจัยที่มีผลในการผลิตคือ สารจับก้อนยาง ได้แก่ โพรพิลีนไกลคอล เอทิลแอลกอฮอล์ กรดฟอร์มิก น้ำเกลืออิ่มตัวและน้ำปูนขาว เวลาที่ใช้ในการแยกน้ำออกจากน้ำยาง 5 ถึง 20 นาที ผสมน้ำยางข้นกับกาวแก้ว (40%โซเดียมซิลิเกต) 10 และ 50 phr และโซเดียมโดเดซิลซัลเฟตตั้งแต่ 0 ถึง 10 phr พบว่า น้ำยางข้นผสมโซเดียมซิลิเกต 10 phr กับ โซเดียมโดเดซิลซัลเฟต 10 phr โดยใช้เอทิลแอลกอฮอล์ เป็นสารแยกน้ำออกจากน้ำยางผสม เป็นเวลา 15-20 นาที จะทำให้ได้ยางที่มีลักษณะร่วนไม่ติดกัน สูตรน้ำยางผสมดังกล่าวสามารถนำไปทำเป็นน้ำยางผสมสูตรวัลคาไนซ์ โดยการเติมสารวัลคาไนซ์ (ซัลเฟอร์ 2.8 phr ZDEC 3.2 phr และ ZnO 2.8 phr) เพื่อผลิตยางเม็ดและยางเส้นสูตรวัลคาไนซ์ได้ การศึกษาออกซิเดชันของยางเม็ด (แห้งและเหนียว) ที่เตรียมจากการหยดน้ำยางข้นลงในเอทิลแอลกอฮอล์ ผสมกับกรดฟอร์มิกในสัดส่วน 96 ต่อ 4 โดยปริมาตรในบรรยากาศออกซิเจน ในเครื่องปฏิกรณ์ทนแรงดันสูง ที่ความดันออกซิเจน 4-20 บาร์ ซึ่งทำให้ได้สัดส่วนออกซิเจนต่อยางแห้งโดยน้ำหนักอยู่ในช่วง 1.64 ถึง 9.88 พบว่า สัดส่วนของออกซิเจนต่อยางแห้งส่งผลกระทบต่อ ร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์แก๊ส ของเหลวและของแข็ง โดยที่สัดส่วนของออกซิเจนต่อยางแห้งโดยน้ำหนักเพิ่มขึ้น จะได้ผลิตภัณฑ์แก๊สเพิ่มขึ้น แต่ผลิตภัณฑ์ของเหลวและของแข็งจะลดลง และที่สัดส่วนออกซิเจนต่อยางแห้งโดยน้ำหนักเท่ากับ 1.64 มีร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ของเหลวเป็น 28.7% และร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ของแข็งเป็น 22.0% เมื่อวิเคราะห์องค์ประกอบของผลิตภัณฑ์ของเหลว ที่ได้จากออกซิเดชันที่สัดส่วนออกซิเจนต่อยางแห้งโดยน้ำหนักเท่ากับ 2.67 ได้เป็นแก๊สโซลีน 7% เคโรซีน 11% ไลต์แก๊สออยล์ 32% แก๊สออยล์ 21% และลองเรซิดิว 29% การศึกษาออกซิเดชันของยางเม็ดที่ผสมกาวแก้ว และโซเดียมโดเดซิลซัลเฟต ที่สัดส่วนออกซิเจนต่อยางแห้งโดยน้ำหนักเท่ากับ 2.67 พบว่า ได้ร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ของเหลวเป็น 17.1% และร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ของแข็งเป็น 22.8% ซึ่งมีค่าสูงกว่าเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์ที่ได้จากยางเม็ด ซึ่งมีร้อยละผลได้เป็น 14.4% และ 16.7% ตามลำดับ