ผลของกระแสไฟฟ้าเชื่อมพัลส์สูงสุดและส่วนผสมของแก๊สปกคลุมต่อโครงสร้างจุลภาค สมบัติทางกล และความเค้นตกค้างของเนื้อโลหะรอยเชื่อมเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนิติก

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาอิทธิพลของกระแสไฟฟ้าเชื่อมพัลส์สูงสุดและส่วนผสมของแก๊สปกคลุม ในการเชื่อมทิกพัลส์แผ่นเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนิติก เกรด 304, 202 และ D7 หนา 2 มิลลิเมตร ด้วยกระแสไฟฟ้าเชื่อมพัลส์สูงสุด 130 และ 160 แอมแปร์ กับแก๊สไนโตรเจนผสมในแก๊สปกคลุมอาร์กอน 0, 5 และ 10 เปอร์เซ็นต์โดยปริมาตร ต่อโครงสร้างจุลภาค สมบัติความต้านทานแรงดึง และความเค้นตกค้างของเนื้อโลหะรอยเชื่อม ผลการทดลองพบว่าการเพิ่มกระแสไฟฟ้าเชื่อมพัลส์สูงสุด และปริมาณแก๊สไนโตรเจนผสมในแก๊สปกคลุมอาร์กอน ทำให้อุณหภูมิสูงสุดและปริมาณความร้อนการเชื่อมเพิ่มขึ้น ส่งผลให้ความเค้นตกค้างเพิ่มขึ้น ซึ่งจะมีค่าลดลงเมื่อระยะห่างจากกลางแนวเชื่อมเพิ่มขึ้น ปริมาณความร้อนจากการเพิ่มกระแสไฟฟ้าเชื่อมพัลส์สูงสุดส่งผลลดค่าความต้านทานแรงดึงสูงสุดและค่าเปอร์เซ็นต์การยืดตัว โครงสร้างจุลภาคของเนื้อโลหะรอยเชื่อมประกอบด้วยออสเทไนท์ และเดลต้าเฟร์ไรต์ การเพิ่มกระแสไฟฟ้าเชื่อมพัลส์สูงสุดทำให้ระยะห่างระหว่างแขนเดลต้าเฟร์ไรต์มากขึ้น เดลต้าเฟร์ไรต์มีสัณฐานแบบแลทธี เมื่อปริมาณแก๊สไนโตรเจนผสมในแก๊สปกคลุมอาร์กอน 0 เปอร์เซ็นต์โดยปริมาตร และมีสัณฐานแบบเวอร์มิคูล่าร์ เมื่อปริมาณแก๊สไนโตรเจนผสมในแก๊สปกคลุมอาร์กอน 5 และ 10 เปอร์เซ็นต์โดยปริมาตร ปริมาณเดลต้าเฟร์ไรต์ลดลงเมื่อเพิ่มปริมาณไนโตรเจนในเนื้อโลหะรอยเชื่อมที่เป็นผลจากการเพิ่มปริมาณแก๊สไนโตรเจนผสมในแก๊สปกคลุมอาร์กอน