การปรับปรุงคุณภาพแร่เฟลด์สปาร์โดยวิธีการลอยแร่ที่ไม่ใช้กรดกัดแก้ว: กรณีศึกษาแหล่งทุ่งกระเชาะจังหวัดตาก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายในการแต่งแร่เฟลด์สปาร์ด้วยวิธีการลอยแร่ที่ไม่ใช้กรดกัดแก้ว เพื่อลดผลกระทบทางด้านสิ่งแวดล้อมและสุขภาพร่างกายที่มาจากการใช้กรดกัดแก้วในการแยกแร่ขั้นตอนสุดท้าย การศึกษาคุณสมบัติทางเคมีของตัวอย่างแร่ด้วยรังสีเอกซ์เลี้ยวเบนพบว่าประกอบด้วยแร่ควอตซ์ ไมโครไคลน์ และเอลไบต์เป็นส่วนใหญ่ นอกจากนั้นพบแร่มัสโคไวต์เล็กน้อย ส่วนการศึกษาคุณสมบัติแร่ด้วยรังสีเอกซ์เรืองแสงเพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบทางเคมี พบว่ามีซิลิกา 71.87% แคลเซียมออกไซด์ 0.08% ไทเทเนียมออกไซด์ 0.02% เฟอร์ริกออกไซด์ 0.12% อะลูมินา 17.01% แม็กนีเซียมออกไซด์ 0.05% โพแทสเซียมออกไซด์ 4.94% โซเดียมออกไซด์ 4.60% และการสูญเสียน้ำหนักจากการเผาไหม้ 0.31% จากผลการวิเคราะห์แร่ตัวอย่างนี้ยังไม่สามารถนำไปใช้ทางเซรามิคได้ การศึกษาลอยแร่เฟลด์สปาร์ออกจากแร่ควอตซ์โดยใช้กรดกัดแก้ว ได้สภาวะที่เหมาะสมในการลอยซึ่งมีตัวแปรทำงานที่ค่า pH 2.8 และใช้ปริมาณน้ำยาเคลือบผิวแร่ Duomeen TDO 0.3 กิโลกรัมต่อตันแร่ป้อน โดยมีผลการเก็บแร่ได้ 53.80% และผลวิเคราะห์ทางเคมีของซิลิกา 68.90% โพแทสเซียมออกไซด์ 6.01% โซเดียมออกไซด์ 6.49% การศึกษาลอยแร่เฟลด์สปาร์ออกจากแร่ควอตซ์โดยใช้กรดซัลฟิวริก ได้สภาวะที่เหมาะสมในการลอยซึ่งมีตัวแปรทำงานที่ค่า pH 2.5 และใช้ปริมาณน้ำยาเคลือบผิวแร่เอมีนชนิดทุติยภูมิ Duomeen TDO 3.2 กิโลกรัมต่อตันแร่ป้อน โดยมีผลการเก็บแร่ได้ 53.48% และผลวิเคราะห์ทางเคมีของซิลิกา 68.52% โพแทสเซียมออกไซด์ 6.38% โซเดียมออกไซด์ 5.51% ขั้นตอนการลอยแร่เฟลด์สปาร์ออกจากแร่ควอตซ์โดยใช้กรดซัลฟิวริก เมื่อเทียบกับกรดกัดแก้วนั้นได้ผลการลอยแร่ที่ใกล้เคียงกัน แม้ว่าผลการเก็บแร่ได้และผลวิเคราะห์ทางเคมีของการใช้กรดกัดแก้วจะดีกว่าการใช้กรดซัลฟิวริกเล็กน้อย แต่ผลการเก็บแร่ได้และผลวิเคราะห์ทางเคมีของการใช้กรดซัลฟิวริกก็เพียงพอต่อการนำแร่ที่ได้ไปใช้ในทางอุตสาหกรรมเซรามิค