การดูดซับสารอินทรีย์ด้วยอะลูมินัมออกไซด์ในคอลัมน์ ที่ผ่านการปรับสภาพด้วยสารลดแรงตึงผิวชีวภาพที่ผสมโมเลกุลลิงเกอร์

Abstract

การใช้วัสดุดูดซับเป็นตัวกลางในการดูดซับสารอินทรีย์เป็นวิธีการที่มีความแพร่หลายทั้งในงานอุตสาหกรรมและสิ่งแวดล้อม จึงได้มีการนำสารลดแรงตึงผิวมาเพิ่มประสิทธิภาพในการดูดซับบนพื้นผิวของวัสดุดูดซับ หนึ่งในชนิดของสารลดแรงตึงผิวที่น่าสนใจ คือ สารลดแรงตึงผิวชีวภาพ เนื่องจากสารลดแรงตึงผิวชีวภาพสามารถย่อยสลายได้ในธรรมชาติ ทำให้งานวิจัยนี้ได้ทำการศึกษาการดูดซับของสารลดแรงตึงผิวชีวภาพแรมโนลิพิดและสารลดแรงตึงผิวชีวภาพแรมโนลิพิดที่ผสมโมเลกุลลิงเกอร์บนพื้นผิวตัวกลางอะลูมินัมออกไซด์ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการดูดซับสารอินทรีย์ โดยทำการศึกษาในระบบไหลแบบต่อเนื่องภายในคอลัมน์ดูดซับ พบว่า สารลดแรงตึงผิวชีวภาพแรมโนลิพิดมีค่าความสามารถทั้งหมดในการดูดซับบนพื้นผิวอะลูมินัมออกไซด์ได้ดีกว่าสารลดแรงตึงผิวชีวภาพแรมโนลิพิดที่ผสมโมเลกุลลิงเกอร์ โดยปริมาณตัวกลางอะลูมินัมออกไซด์ที่ใช้ในการดูดซับสารลดแรงตึงผิวได้ดีอยู่ที่ 2.0 กรัม ต่อมาได้ทำวิเคราะห์ ความสามารถในการแอดโซลูบีไลเซชันของสารอินทรีย์ที่มีแรงไดโพล – ไดโพลแตกต่างกัน โดยทำการเปรียบเทียบกับสไตรีนกับฟีแนนทรีน พบว่า ความสามารถในการแอดโซลูบีไลเซชันของสไตรีนและฟีแนนทรีนมีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อใช้สารลดแรงตึงผิวแรมโนลิพิดที่ผสมโมเลกุลลิงเกอร์ โดยฟีแนนทรีนมีความสามารถในการแอดโซลูบีไลเซชันได้ดีกว่า สไตรีน ซึ่งเป็นผลมาจากความชอบน้ำไม่ชอบน้ำของสารอินทรีย์ สุดท้ายได้ทดลองการสูญเสียสารลดแรงตึงผิว ทำให้ทราบว่าสารลดแรงตึงผิวชีวภาพแรมโนลิพิดที่ผสมโมเลกุลลิงเกอร์มีเสถียรภาพในการยึดเกาะบนตัวกลางอะลูมินัมออกไซด์ได้ดีกว่าสารลดแรงตึงผิวชีวภาพแรมโนลิพิด