ผลฉับพลันของการสั่นสะเทือนทั้งร่างกายต่อพลังกล้ามเนื้อขาในขณะกล้ามเนื้อหดตัวแบบอยู่กับที่และเคลื่อนที่

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลฉับผลันของการสั่นสะเทือนทั้งร่างกายต่อพลังกล้ามเนื้อขาในขณะกล้ามเนื้อหดตัวแบบอยู่กับที่และเคลื่อนที่ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือนิสิตคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา เพศหญิง อายุ 18-22 ปี จำนวน 16 คนความแข็งแรงสัมพัทธ์ 1.5-2.0 ใช้การถ่วงดุลลำดับ (counterbalancing) ด้วยการเลือกแบบสุ่ม โดยทำการสั่นสะเทือนทั้งร่างกาย 4 แบบ สัปดาห์ละ 1 แบบ การสั่นสะเทือนทั้งร่างกายแบบที่1 ใช้ท่า Static half squat ทำการสั่นสะเทือนเป็นเวลา 45 วินาที ด้วยความถี่ 40 เฮิรตซ์ แอมพลิจูด 2-4 มิลิเมตร, แบบที่2 ใช้ท่า Static half squat ทำการสั่นสะเทือน เป็นเวลา 45 วินาที ด้วยความถี่ 50 เฮิรตซ์ แอมพลิจูด 4-6 มิลิเมตร, แบบที่3 ใช้ท่า Dynamic half squat ทำการสั่นสะเทือนเป็นเวลา 45 วินาที ด้วยความถี่ 40 เฮิรตซ์ แอมพลิจูด 2-4 มิลิเมตร, แบบที่4 ใช้ท่า Dynamic half squat ทำการสั่นสะเทือนเป็นเวลา 45 วินาที ด้วยความถี่ 50 เฮิรตซ์ แอมพลิจูด 4-6 มิลิเมตร โดยในช่วงของการทดสอบจะทำการทดสอบทั้งหมด 2 ครั้ง คือก่อนและหลังการสั่นโดยค่าที่ได้จากการกระโดดด้วยความสามารถสูงสุด 1 ครั้ง นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ผลทางสถิติหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตราฐาน วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำเปรียบเทียบ 4 แบบ โดยถ้าพบความแตกต่างจึงเปรียบเทียบรายคู่โดยวิธีการของแอลเอสดีและเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลังการทดลองโดยการทดสอบค่าที (t-test) แบบไม่เป็นอิสระต่อกันโดยทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 จากการทดลองพบว่า พลังกล้ามเนื้อสูงสุดภายหลังการสั่นสะเทือนทั้งร่างกายในแบบที่1 นั้นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่.05 ทั้งนี้แรงปฏิกิริยาในแนวดิ่งจากพื้นสูงสุดภายหลังการสั่นสะเทือนทั้งร่างกาย ในแบบที่ 3 และความเร็วสูงสุดของบาร์เบลในแบบที่1และแบบที่4 เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 แต่เมื่อนำค่าพลังกล้ามเนื้อสูงสุด แรงปฏิกิริยาในแนวดิ่งจากพื้นสูงสุดและความเร็วสูงสุดของบาร์เบลทั้งก่อนและหลังการสั่นสะเทือนทั้งร่างกายทั้ง 4 แบบมาเปรียบเทียบกันแล้วพบว่า ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่.05