การออกแบบกระบวนการการประเมินคุณภาพสีน้ำทิ้งในภาคอุตสาหกรรม

Abstract

การประเมินคุณภาพสีน้ำทิ้งว่าป็นที่พึงรังเกียจ ควรมีการประเมินทั้งทางเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ เพราะจะให้ผลการประเมินสีน้ำทิ้งนั้นมีความน่าเชื่อถือขึ้น ดังนั้นงานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบกระบวนการสำหรับการประเมินคุณภาพสีน้ำทิ้งจากภาคอุตสาหกรรม ซึ่งกระบวนการนั้นต้องสามารถแสดงความสัมพันธ์ของลักษณะของสีน้ำทิ้งที่พึงรังเกียจด้วยดัชนีทางห้องปฏิบัติการรวมทั้งดัชนีอื่นๆ ที่เป็นที่ยอมรับกันทั่วไป งานวิจัยนี้ใช้น้ำทิ้งจากโรงงานย้อมผ้าเป็นกรณีศึกษา ขั้นตอนในการดำเนินงานวิจัยประกอบด้วย 1) ทำการทบทวนกับผู้เชี่ยวชาญถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อสีน้ำทิ้งและวิธีการวิเคราะห์สีน้ำทิ้งตามมาตรฐานสำหรับภาคอุตสาหกรรม รวมทั้งการหารูปแบบของการกำหนดระดับสีน้ำทิ้ง 2) ทำการประเมินคุณภาพตัวอย่างสีน้ำทิ้ง ดังนี้ 2.1) การประมาณการมองเห็นสีน้ำทิ้งเมื่อเทียบกับแถบสีน้ำทิ้งด้วยระบบสีมันเซลล์ และ 2.2) การประมาณการมองเห็นสีน้ำทิ้งเมื่อเทียบกับค่าดัชนีทางห้องปฏิบัติการ ซึ่งได้แก่ ค่าสี ค่าความขุ่น ค่าบีโอดีและค่าซีโอดี 3) ทำการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของค่าดัชนีต่างๆ ผลการดำเนินงานวิจัย พบว่า ค่าสีน้ำทิ้งที่ “ไม่เป็นที่พึงรังเกียจ” เมื่อเทียบกับแถบสีของระบบมันเซลล์จะมีค่าน้ำหนักของสีในตำแหน่งที่ 9 และมีค่าความอิ่มตัวของสีในตำแหน่งที่ต่ำกว่า 4 ส่วนสีน้ำทิ้งที่ “เป็นที่พึงรังเกียจ” เมื่อเทียบกับดัชนีทางห้องปฏิบัติการจะมีค่าสีมากกว่า 163 ADMI ขึ้นไป ค่าสีน้ำทิ้งที่เป็นที่พึงรังเกียจนี้จะมีความสัมพันธ์กับค่าซีโอดี (ที่ r= 0.80) งานวิจัยนี้ยังได้ข้อสรุปอีกว่า ผลการประมาณการมองเห็นสีน้ำทิ้งเมื่อเทียบกับแถบสีน้ำทิ้งด้วยระบบสีมันเซลล์มีความสอดคล้องกับผลการประมาณการมองเห็นสีน้ำทิ้งเมื่อเทียบกับค่าดัชนีคุณภาพน้ำทางห้องปฏิบัติการ การออกแบบกระบวนการการประเมินคุณภาพสีน้ำทิ้งที่ได้นำเสนอนี้สามารถช่วยให้ผลการประเมินคุณภาพสีน้ำทิ้งมีความน่าเชื่อถือมากขึ้น