การปรับตั้งระบบป้องกันที่เหมาะสม ของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าแบบกระจายตัว โดยคำนึงถึงแรงดันตกชั่วขณะ และระยะเวลาการต่อกลับของอุปกรณ์ป้องกันในระบบจำหน่ายไฟฟ้า

Abstract

โดยทั่วไปในระบบจำหน่ายไฟฟ้าที่มีเครื่องกำเนิดไฟฟ้าแบบกระจายตัว (Distributed Generation: DG) เชื่อมต่ออยู่นั้นเมื่อเกิดการลัดวงจรขึ้นการไฟฟ้าจะกำหนดให้ DG ต้องปลดตัวออกจากระบบภายในระยะเวลา 0.1 วินาที ทั้งนี้ระยะเวลาดังกล่าวกำหนดขึ้นเพื่อป้องกันผลกระทบที่ DG อาจก่อให้เกิดปัญหาต่างๆ ในระบบได้ อาทิเช่น ปัญหาลดขอบเขตการทำงานของอุปกรณ์ป้องกัน ปัญหาการไม่ตรงกันของเฟส เป็นต้น โดยเฉพาะปัญหาการไม่ตรงกันของเฟสซึ่งถือเป็นปัญหาที่รุนแรง และก่อความเสียหายต่อระบบเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามการเชื่อมต่อ DG อยู่ในระบบไฟฟ้าเมื่อเกิดการลัดวงจรในระบบนั้น อาจส่งผลดีหลายประการต่อผู้ใช้ไฟฟ้าได้เช่นกัน โดยเฉพาะยิ่งการลดแรงดันตกชั่วขณะในอุปกรณ์ที่ไวต่อแรงดันตก วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงนำเสนอการพิจารณาผลกระทบของระยะเวลาการปลดตัวของ DG โดยมุ่งเน้นที่ผลกระทบของ DG ต่อแรงดันตกชั่วขณะ และผลกระทบของ DG ต่อระบบป้องกันไฟฟ้า โดยในการศึกษาผลกระทบของ DG นั้นจะทำการพิจารณา ระยะเวลาการทำงานของอุปกรณ์ป้องกัน ระยะเวลาการต่อกลับของอุปกรณ์ป้องกัน ระยะเวลาการลัดวงจร และระยะเวลาการปลดตัวของ DG ร่วมด้วย นอกจากนี้จะศึกษาถึงผลกระทบของตำแหน่งการเชื่อมต่อ DG การปรับตั้งอุปกรณ์ป้องกันของ DG อันได้แก่ ค่ากระแสปรับตั้ง และค่าเวลาปรับตั้ง และคุณลักษณะของ DG อันได้แก่ รูปแบบการทำงานของ DG ตัวประกอบกำลังไฟฟ้าของ DG แรงดัน ณ จุดเชื่อมต่อของ DG ขนาดพิกัด DG และรูปแบบการเชื่อมต่อหม้อแปลงของ DG โดยเปรียบเทียบกับข้อกำหนดการเชื่อมต่อระบบโครงข่ายไฟฟ้าของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคปี 2551 เพื่อนำไปคำนวณค่าการปรับตั้งที่เหมาะสมผ่านขั้นตอนทางพันธุกรรม