ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบพื้นที่กับรูปแบบการเกิดอาชญากรรมกลุ่มคดีประทุษร้ายแก่ทรัพย์สินในแขวงชนะสงคราม

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาถึงรูปแบบพื้นที่ (spatial patterns) ในพื้นที่ แขวงชนะสงคราม ที่มีแนวโน้มเอื้อให้เกิดรูปแบบการเกิดอาชญากรรมกลุ่มคดีประทุษร้ายแก่ทรัพย์สิน ประกอบไปด้วย คดีลักทรัพย์ คดีวิ่งราวทรัพย์ คดีปล้นทรัพย์ คดีลักรถจักรยาน และรถจักรยานยนต์ และคดีลักรถยนต์ ด้วยการวิเคราะห์สภาพพื้นที่ร่วมกับแผนที่อาชญากรรม ผลการศึกษาพบว่า คดีอาชญากรรมประเภทวิ่งราวทรัพย์ มีแนวโน้มเกิดขึ้นบนพื้นที่ที่รักษาระดับสายตาได้ดีในระดับหนึ่งเพราะจะดึงดูดกลุ่มผู้ใช้ที่เป็นผู้มีความจำเป็นในการเข้ามาในพื้นที่ และมีพื้นที่เชื่อมต่อออกทางด้านหลัง เนื่องจากลักษณะเฉพาะของการเกิดคดีอาชญากรรมประเภทดังกล่าวที่จำเป็นต้องใช้ความเร็วในการหลบหนี แต่คดีอาชญากรรมประเภทลักทรัพย์ ที่จำเป็นต้องใช้ความหลากหลายและการปะปนของคนในพื้นที่และคนนอกพื้นที่เพื่อใช้ในการพรางตัวเพื่อการประกอบอาชญากรรม ซึ่งแตกต่างจากคดีอาชญากรรมประเภทปล้นทรัพย์ ที่ต้องใช้พื้นที่ที่มีมุมมองทางสายตาต่ำ และเกิดเป็นจุดอับสายตา (blind spot) มีการสัญจรผ่านน้อยทั้งในระดับย่านและระดับเมืองเพื่อก่ออาชญากรรม แต่สำหรับคดีอาชญากรรมประเภทลักรถยนต์ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับศักยภาพการเข้าถึงและการมองเห็น รวมถึงปริมาณการสัญจรผ่านของคน เนื่องจาก รถยนต์เป็นสิ่งดึงดูดให้เกิดอาชญากรรม (object of attraction) ดังนั้น ความสำคัญของพื้นที่มีความสำคัญน้อยกว่าเวลา สอดคล้องกับคดีอาชญากรรมประเภทลักรถจักรยาน และรถจักรยานยนต์ แต่ทั้งนี้ คดีอาชญากรรมประเภทดังกล่าว มักเกิดขึ้นในพื้นที่ที่มีกลุ่มผู้ใช้ภายนอกสัญจรผ่านสูงมากกว่ากลุ่มผู้ใช้ภายในพื้นที่ เพราะเป็นพื้นที่ที่ดึงดูดให้มีการเข้าใช้ และนำรถจักรยานและรถจักรยานยนต์เข้ามาในพื้นที่ ซึ่งกล่าวได้ว่า เป็นสิ่งดึงดูดให้เกิดอาชญากรรม อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาพบว่า การเกิดอาชญากรรมกลุ่มคดีประทุษร้ายแก่ทรัพย์สินในแขวงชนะสงครามนั้นมักเกิดขึ้นบนพื้นที่ที่มีความเป็นอเนกประโยชน์ และพบว่า พื้นที่ในย่านชุมชนที่มีความหนาแน่นของมวลอาคารสูงเป็นบริเวณที่เกิดคดีอาชญากรรมน้อยมาก