ผลของการฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำและฟิตบอลต่อการสลายมวลกระดูกและสุขสมรรถนะในหญิงวัยทำงาน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำและฟิตบอลต่อการสลายมวลกระดูกและสุขสมรรถนะในหญิงวัยทำงาน กลุ่มตัวอย่างเป็นอาสาสมัครหญิงวัยทำงานที่มีอายุระหว่าง 35-45 ปี เป็นบุคลากรจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและบุคลากรกระทรวงสาธารณสุข จำนวน 47 คน ทำการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง และแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำและฟิตบอล จำนวน 23 คน และกลุ่มฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำ จำนวน 24 คน โดยทำการฝึกพร้อมกับใส่เครื่องวัดอัตราการเต้นของหัวใจใช้ความหนักของการออกกำลังกายที่ 60-80% ของอัตราการเต้นหัวใจสูงสุด ครั้งละ 50 นาที 3 ครั้ง/สัปดาห์ เป็นเวลา 12 สัปดาห์ ดำเนินการเก็บข้อมูลก่อนทดลองและหลังการทดลอง โดยมีการทดสอบสารชีวเคมีของกระดูก (Biochemical bone maker) และการทดสอบสุขสมรรถนะแล้วนำผลที่ได้จากการทดลองทั้งก่อนและหลังการทดลอง 12 สัปดาห์มาวิเคราะห์หาความแตกต่างภายในกลุ่มโดยทดสอบค่าทีแบบรายคู่ (Paired t-test) และเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มด้วยการทดสอบค่าทีแบบอิสระ (Independent t-test) ที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 ผลการวิจัยหลังการทดลอง 12 สัปดาห์ พบว่ากลุ่มฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำและฟิตบอล มีค่าการสลายมวลกระดูก (β-CrossLaps) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และพบว่าทั้งกลุ่มฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำและฟิตบอลและกลุ่มฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำมีค่าเฉลี่ยของอัตราการเต้นหัวใจขณะพัก ความดันโลหิตขณะหัวใจบีบตัว ความดันโลหิตขณะหัวใจคลายตัวลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อขา และสมรรถภาพการใช้ออกซิเจนสูงสุดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มไม่พบความแตกต่างยกเว้นความอ่อนตัว สรุปผลการวิจัย การฝึกเต้นแอโรบิกแบบแรงกระแทกต่ำและฟิตบอลมีผลต่อการชะลอการสลายมวลกระดูก และเพิ่มความอ่อนตัวได้ดี