Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/45388
Title: วุฒิวัยของผู้สูงอายุไทย: ระดับ แนวโน้ม และปัจจัยกำหนด
Other Titles: ACTIVE AGEING OF THAI ELDERLY: LEVELS, TRENDS AND DETERMINANTS
Authors: สุภจักษ์ แสงประจักษ์สกุล
Advisors: รักชนก คชานุบาล
Other author: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยาลัยประชากรศาสตร์
Advisor's Email: rukchanok.k@chula.ac.th
Subjects: การสูงวัยของประชากร -- ไทย
ผู้สูงอายุ -- ไทย
ผู้สูงอายุ -- การดำเนินชีวิต
ผู้สูงอายุ -- ภาวะเศรษฐกิจ
การวางแผนผู้สูงอายุ
Population aging -- Thailand
Older people -- Thailand
Older people -- Conduct of life
Older people -- Economic conditions
Issue Date: 2557
Publisher: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Abstract: การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับ แนวโน้ม และปัจจัยกำหนดวุฒิวัยของผู้สูงอายุไทย โดยใช้กรอบแนวคิดวุฒิวัยขององค์การอนามัยโลก ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้ จึงกำหนดให้วุฒิวัยของผู้สูงอายุประกอบด้วย 3 ด้าน คือ ด้านสุขภาพ ด้านการมีส่วนร่วม และด้านความมั่นคง และปัจจัยกำหนดที่ส่งผลต่อวุฒิวัยของผู้สูงอายุประกอบด้วย 5 ปัจจัย คือ 1.ปัจจัยทางประชากร 2.ปัจจัยทางสังคม 3.ปัจจัยทางเศรษฐกิจ 4.ปัจจัยทางพฤติกรรม และ 5.ปัจจัยทางเวลา การวิจัยครั้งนี้ ใช้ข้อมูลจากการสำรวจผู้สูงอายุในประเทศไทยปี พ.ศ. 2545 2550 และ 2554 ของสำนักงานสถิติแห่งชาติ โดยเป็นการรวมข้อมูลภาคตัดขวางจาก 3 ปีที่มีการสำรวจ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยคือ ผู้ที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป จำนวนทั้งสิ้น 45,082 คน ผลการศึกษาพบว่า ค่าเฉลี่ยวุฒิวัยของผู้สูงอายุไทย ทั้ง 3 ปี คือ ในปี พ.ศ. 2545 2550 และ 2554 มีค่าเท่ากับ 0.572 ซึ่งอยู่ในระดับปานกลาง โดยค่าเฉลี่ยวุฒิวัยของแต่ละปีมีค่าเท่ากับ 0.525 0.584 และ 0.591 ตามลำดับ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มการเพิ่มสูงขึ้นของระดับวุฒิวัยของผู้สูงอายุไทย ผลการศึกษาระดับวุฒิวัยในแต่ละด้าน ทั้ง 3 ปี พบว่า ค่าเฉลี่ยวุฒิวัยด้านสุขภาพมีค่าสูงสุด คือ 0.819 รองลงมาคือ วุฒิวัยด้านความมั่นคงมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 0.728 และวุฒิวัยที่มีค่าต่ำสุด คือ วุฒิวัยด้านการมีส่วนร่วมซึ่งมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 0.169 ผลการวิเคราะห์การจำแนกพหุ เมื่อควบคุมปัจจัยอื่นๆ พบว่า ปัจจัยกำหนดที่มีอิทธิพลต่อวุฒิวัยของผู้สูงอายุไทยในปี พ.ศ. 2545 2550 และ 2554 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ประกอบด้วย ปัจจัยทางประชากร (เพศ และอายุ) ปัจจัยทางสังคม (เขตที่อยู่อาศัย ระดับการศึกษา และสถานภาพสมรส) ปัจจัยทางเศรษฐกิจ (รายได้ และสถานภาพการทำงาน) ปัจจัยทางพฤติกรรม (การตรวจสุขภาพ การดูแลปรนนิบัติ และการออกกำลังกาย) และปัจจัยทางเวลา (ปีที่สำรวจ) นอกจากนี้ ปัจจัยทางสังคมสามารถอธิบายการแปรผันของวุฒิวัยผู้สูงอายุไทยได้ดีที่สุด คือ ร้อยละ 13.7 รองลงมาคือ ปัจจัยทางพฤติกรรม ปัจจัยทางเศรษฐกิจ ปัจจัยทางประชากร และปัจจัยทางเวลา โดยอธิบายได้ร้อยละ 9.2 ร้อยละ 8.2 ร้อยละ 6.5 และร้อยละ 6.2 ตามลำดับ ทั้งนี้ ปัจจัยกำหนดทั้ง 5 ปัจจัย สามารถร่วมกันอธิบายการแปรผันของวุฒิวัยผู้สูงอายุไทยได้ร้อยละ 26.4
Other Abstract: This study aims to study the levels, trends, and determinants of active ageing for elderly Thais by applying a policy framework on active ageing from the World Health Organization. According to this framework, active ageing in this study consisted of 3 aspects, including health, participation and security, with key determinants defined as 1) demographic determinants, 2) social determinants, 3) economic determinants, 4) behavioural determinants, and 5) timing determinants. The data used in this study was obtained from the Survey of Older Persons in Thailand, conducted in 2002, 2007, and 2011 by the National Statistics Office. This study applied pooled cross-sectional data from the 3 surveys. Hence, the sample size consisted of 45,082 older persons aged 60 years and over. The results showed that the grand-mean of active aging was 0.572, which represented the medium level of active ageing. The means of active ageing in 2002, 2007, and 2011 were 0.525, 0.584, and 0.591, respectively. As such, the levels of active ageing tended to increase from 2002 to 2011. The mean for health aspect was highest at 0.819 when compared with the security and participation aspects of active ageing, which were 0.728, and 0.169, respectively. Based on Multiple Classification Analysis (MCA), the multivariate analysis showed that the key determinants of active ageing for elderly Thais in 2002, 2007, and 2011 were demographic determinants (sex, and age), social determinants (residential area, education level, and marital status), economic determinants (annual income, and working status) behavioural determinants (health examination, care and treatment, and exercise) and timing determinants (year of survey), were also significant level at 0.05 when other factors were controlled. In addition, social determinants were the most explanatory regarding variations in the level of active ageing (13.7 percent), followed by behavioral determinants (9.2 percent), economic determinants (8.2 percent), demographic determinants (6.5 percent), and timing determinants (6.2 percent), respectively. Finally, these five determinants can explain variation in the level of active ageing by 26.4 percent.
Description: วิทยานิพนธ์ (ศศ.ด.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2557
Degree Name: ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต
Degree Level: ปริญญาเอก
Degree Discipline: ประชากรศาสตร์
URI: http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/45388
URI: http://doi.org/10.14457/CU.the.2014.898
metadata.dc.identifier.DOI: 10.14457/CU.the.2014.898
Type: Thesis
Appears in Collections:Pop - Theses

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
5286952251.pdf3.8 MBAdobe PDFView/Open


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.