ผลของการผ่อนคลายกล้ามเนื้อต่อความอยากบุหรี่ในผู้ป่วยจิตเวชที่อดบุหรี่

Abstract

การศึกษานี้เป็นการศึกษาวิจัยเชิงทดลอง แบบสุ่มและมีกลุ่มเปรียบเทียบ โดยมีการศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 32 คน แบ่งกลุ่มแบบบล็อก (block randomization) และการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย (simple randomization) เป็นกลุ่มทดลอง 16 คน ซึ่งได้ฟังเทปเสียงการผ่อนคลายกล้ามเนื้อแบบโพรเกรสซีฟและกลุ่มควบคุม 16 คน ซึ่งได้ฟังเทปเสียงสถานการณ์ทั่วไปไม่เจาะจง โดยใช้แบบสอบถามซึ่งประกอบไปด้วย 1. แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล 2. แบบทดสอบความอยากเสพสารฉบับดัดแปลงจาก Penn Alcohol Craving Scale (PACS) 3. แบบวัดความเครียดสำหรับคนไทย (Thai Stress Test : TST) 4. แบบวัดความรู้สึก Visual Analog Scale (VAS) 5. เครื่องวัดสัญญาณชีพอัตโนมัติ เปรียบเทียบข้อมูลส่วนบุคคลและข้อมูลการใช้บุหรี่ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมโดยใช้ chi-square และ independent – sample T test วิเคราะห์ผลการเปรียบเทียบก่อนหลังของการผ่อนคลายกล้ามเนื้อแบบโพรเกรสซีฟ และการฟังเทปเสียงทั่วไป ต่อความอยากสูบบุหรี่ ความเครียดความรู้สึก 10 ด้าน และระดับสัญญาณชีพด้วยสถิติ Paired-Samples T test และ non-parametric Wilcoxon signs-rank test และเปรียบเทียบระหว่างผลของการฟังเทปเสียงผ่อนคลายกล้ามเนื้อและการฟังเทปเสียงทั่วไปด้วยสถิติ parametric Mann-Whitney U test ทำการเก็บข้อมูลตั้งแต่เดือน กรกฎาคม 2557 – มกราคม 2558 หลังการทดลองพบว่าความอยากบุหรี่และความเครียดไม่ได้ลดลงในทั้ง 2 กลุ่ม อย่างไรก็ตามความบ่อยของการนึกถึงการสูบบุหรี่ และระยะเวลาของการนึกถึงการสูบบุหรี่ ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<0.05 ภายหลังการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อแบบโพรเกรสซีฟ