ผลของความผิดปกติของการหายใจขณะหลับต่อผลลัพธ์ไม่พึงประสงค์ในการตั้งครรภ์

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นของหญิงตั้งครรภ์ต่อภาวะครรภ์เป็นพิษ และการคลอดก่อนกำหนด ความชุกของภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น ภาวะง่วงมากกว่าปกติในเวลากลางวัน และคุณภาพการนอนหลับของหญิงตั้งครรภ์ ใช้การศึกษารูปแบบ Prospective cohort study ในอาสาสมัครจำนวน 1,485 คน เป็นหญิงตั้งครรภ์ซึ่งมีอายุครรภ์น้อยกว่า 20 สัปดาห์ เข้ารับบริการดูแลการตั้งครรภ์ ณ โรงพยาบาลหรือสถานพยาบาลในเครือข่ายงานอนามัยแม่และเด็กจังหวัดนครราชสีมา จำนวน 5 แห่ง อาสาสมัครจะตอบแบบประเมินด้วยตนเอง ในช่วงอายุครรภ์ไตรมาสที่ 1-3 โดยประเมินความเสี่ยงต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น ภาวะง่วงมากกว่าปกติในเวลากลางวัน และคุณภาพการนอนหลับ ด้วยแบบประเมิน Berlin แบบประเมิน Epworth Sleepiness Scale และแบบประเมิน Pittsburgh Sleep Quality Index ตามลำดับ ใช้สถิติถดถอยโลจิสติกส์ในการวิเคราะห์หาความสัมพันธ์และควบคุมตัวแปรกวน ผลการศึกษาพบว่า เมื่อเทียบกับหญิงตั้งครรภ์ที่มีความเสี่ยงต่ำต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นและควบคุมตัวแปรกวนแล้ว หญิงตั้งครรภ์ที่มีความเสี่ยงสูงต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นซึ่งใช้ผลการประเมินในช่วงอายุครรภ์ไตรมาสที่ 2 มีโอกาสเกิดภาวะครรภ์เป็นพิษ 2.72 เท่า (95% confidence interval [CI]: 1.33, 5.57) และคลอดก่อนกำหนด 2.00 เท่า (95% CI: 1.20, 3.34) ตามลำดับ ในช่วงอายุครรภ์ไตรมาสที่ 1-3 หญิงตั้งครรภ์มีความเสี่ยงสูงต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นร้อยละ 8.6, 10.2 และ 18.1 มีภาวะง่วงมากกว่าปกติในเวลากลางวันร้อยละ 25.2, 32.7 และร้อยละ 38.0 และมีคุณภาพการนอนหลับไม่ดีร้อยละ 39.7, 40.0 และ 61.1 ตามลำดับ สรุป ผลการศึกษาครั้งนี้น่าจะสร้างความตระหนักต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น ทั้งนี้ไม่เฉพาะในหญิงตั้งครรภ์ แต่รวมทั้งในบุคลากรทางการแพทย์ การเฝ้าระวังหญิงตั้งครรภ์ที่มีความเสี่ยงสูงต่อภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น อาจช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดภาวะครรภ์เป็นพิษและการคลอดก่อนกำหนด