วิถีชีวิตผู้หญิงสังคมเมืองในนวนิยายไทยร่วมสมัย ระหว่าง พ.ศ. 2545-2552

Abstract

ศึกษาวิถีชีวิตของผู้หญิงภายใต้บริบทสังคมกรุงเทพมหานคร โดยการศึกษาวิเคราะห์ผ่านวรรณกรรมรูปแบบนวนิยาย จำกัดขอบเขตการศึกษาในนวนิยายร่วมสมัยของไทย ในช่วงระยะเวลา พ.ศ. 2545-2552 เป็นจำนวน 10 เรื่อง การศึกษามุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครหญิงในสังคมเมืองกับบุคคลรอบตัว รูปแบบการใช้ชีวิตประจำวัน และทัศนคติของผู้ประพันธ์ในแง่ของความสำคัญของเมืองที่มีต่อวิถีชีวิตของตัวละครหญิง วิถีชีวิตของตัวละครหญิงที่ปรากฏในนวนิยายร่วมสมัย สามารถสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นศูนย์กลางความเจริญในทุกๆ ด้านของเมืองซึ่งเป็นปัจจัยหลักที่ดึงดูดให้คนจำนวนมหาศาลเข้ามาอยู่รวมกันในเมือง ก่อให้เกิดเป็นความหลากหลายทางวัฒนธรรม ความสัมพันธ์แบบคนเมืองที่ซับซ้อน ค่านิยมและวิถีชีวิตในแบบเมือง ซึ่งล้วนแต่ส่งผลกระทบต่อตัวละครหญิงที่อาศัยอยู่ในเมือง ภาพของตัวละครหญิงในนวนิยายร่วมสมัยของไทยจึงมีลักษณะเป็นผู้หญิงยุคใหม่ที่ทันสมัย มีบทบาทสำคัญทางเศรษฐกิจและสังคม รับรู้และเข้าใจในคุณค่าของตัวเอง มีความตั้งใจในการประสบความสำเร็จในชีวิต ได้รับอิทธิพลจากบริโภคนิยม และค่อนข้างเสรีจากกรอบประเพณี ผู้ประพันธ์บางส่วนจึงนำเสนอภาพนางเอกแห่งยุคสมัยที่ไม่ได้ให้ความสำคัญในเรื่องการรักษาพรหมจรรย์ และมีค่านิยมในการอยู่ก่อนแต่ง สังคมเมืองซึ่งเป็นภูมิหลังของเรื่องจึงเป็นพื้นที่สร้างโอกาสให้ชีวิตหรือทำลายชีวิตของตัวละครได้ทั้งสองแบบ