การเปรียบเทียบระงับคดีตามกฎหมายศุลกากร

Abstract

การเปรียบเทียบระงับคดีตามกฎหมายศุลกากรเป็นมาตรการแทนการดำเนินคดีอาญาที่มีประสิทธิภาพและเหมาะสมเนื่องจากเป็นมาตรการที่แก้ไขความบกพร่องของกระบวนยุติธรรมตามแบบพิธีและสอดคล้องกับทฤษฎีการลงโทษรวมทั้งทำให้คดีเสร็จสิ้นไปรวดเร็วเป็นประโยชน์ต่อการดำเนินธุรกิจการค้าระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตามกระบวนการดังกล่าวมีปัญหาอยู่หลายประการทั้งในด้านบทบัญญัติของกฎหมายและในทางปฏิบัติ กล่าวคือปัญหาเกี่ยวกับองค์ประกอบหรือหลักเกณฑ์ที่ทำให้การเปรียบเทียบระงับคดีมีผลสมบูรณ์, ขอบเขตอำนาจของอธิบดีและคณะกรรมการ, การเปรียบเทียบระงับคดีกรณีผู้กระทำผิดหลายคนและปัญหาเกี่ยวกับผลของการเปรียบเทียบระงับคดี ซึ่งเมื่อได้ศึกษาวิจัยปัญหาดังกล่าว วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงเสนอว่าในความเป็นจริงแล้ว อธิบดีสามารถมอบอำนาจให้บุคคลผู้ดำรงตำแหน่งอื่นปฏิบัติราชการแทนได้ ทั้งนี้โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 32 และมาตรา 38 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2534 ส่วนอำนาจของคณะกรรมการเปรียบเทียบนั้นโดยเจตนารมณ์ของกฎหมายแล้ววิทยานิพนธ์ฉบับนี้พบว่าคณะกรรมการสามารถใช้อำนาจเหมือนเช่นอธิบดีได้ หากแต่การเปรียบเทียบระงับคดีต้องอยู่ในกรอบของกฎหมายและภายในระยะเวลาอันจำกัด กล่าวคือถ้าอยู่ในขั้นตอนของศาลแล้วไม่ควรเปรียบเทียบระงับคดีได้และในกรณีผู้กระทำผิดหลายคนน่าจะปรับผู้กระทำผิดเรียงตัวได้ และหากการกระทำเป็นความผิดตามกฎหมายอื่นด้วยการที่จะเปรียบเทียบระงับคดีหรือไม่ หรือความผิดจะระงับหรือไม่ต้องคำนึงถึงหลักกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบทด้วย