ข้อกำหนดเพื่อความมั่นคงและสิทธิพิเศษในสัญญา ระหว่างรัฐกับเอกชนต่างประเทศ

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสถานภาพทางกฎหมายของข้อกำหนด เพื่อความมั่นคง และสิทธิพิเศษในสัญญาระหว่างรัฐกับเอกชนต่างประเทศ จากการศึกษาผู้เขียนพบว่า นอกจากข้อกำหนดเพื่อความมั่นคงและสิทธิพิเศษจะมีลักษณะเป็นข้อสัญญาแล้ว ข้อกำหนดดังกล่าวนี้ยังอาจจะมีลักษณะ เป็นคำมั่นของรัฐ หรือการแสดงเจตนาฝ่ายเดียวของรัฐภายใต้หลักเกณฑ์ของกฎหมายระหว่างประเทศ ดังนั้นการผิดสัญญาโดยการแก้ไขเปลี่ยนแปลงข้อสัญญาฝ่ายแต่เดียวโดยปราศจากความยินยอมจากคู่สัญญาฝ่ายเอกชนจะก่อให้เกิดความรับผิดชอบระหว่างประเทศแก่คู่สัญญาฝ่ายรัฐ หรืออาจกล่าวได้อีกนัยหนึ่งได้ว่า การไม่ปฏิบัติตามสัญญาซึ่งรัฐได้เข้าทำสัญญาในฐานะรัฐอธิปไตยนั้น รัฐผู้ละเมิดจะเกิดความรับผิดชอบระหว่างประเทศ ประสิทธิภาพของข้อกำหนดดังกล่าวนี้ขึ้นอยู่กับแนวความคิดทางกฎหมายของรัฐคู่สัญญาในหลายประเทศสัญญาเช่นนี้อาจจะถูกเปรียบเทียบว่าเป็นสัญญาทางปกครอง ซึ่งให้อำนาจรัฐคู่สัญญาในการแก้ไขหรือ เพิกถอนสัญญาแต่ฝ่ายเดียว ในทางตรงกันข้ามประเทศอื่นๆ โดยเฉพาะประเทศอุตสาหกรรมถือว่าสัญญา เช่นนี้อยู่ภายใต้หลักเกณฑ์ทางกฎหมายของสัญญาทางแพ่ง ซึ่งคู่สัญญามีความเสมอภาคกัน และมีความเป็นอิสระในกำหนดข้อผูกพันต่างๆ ในสัญญา จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อสัญญาโดยปราศจากความยินยอมอันร่วมกันของคู่สัญญา ด้วยเหตุนี้ การเลือกกฎหมายใช้บังคับกับสัญญาจึงเป็นเงื่อนไขหน่งที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพของข้อกำหนด เพื่อความมั่นคงและสิทธิพิเศษ ถ้าหากว่ากฎหมายที่ใช้บังคับกับสัญญาเป็นกฎหมายภายในและรัฐคู่สัญญา ซึ่งยึดถือแนวคิดของสัญญาทางปกครองนั้นสามารถอ้างได้ว่าการแก้ไข หรือเพิกถอนสัญญาของคนนั้นเป็นการกระทำโดยชอบ ในทางกลับกัน หากคู่สัญญาเลือกแต่กฎหมายระหว่างประเทศ หรือกฎหมายภายในและกฎหมายระหว่างประเทศผสมกันได้เป็นกฎหมายที่ใช้บังคับกับสัญญา ย่อมเป็นการับรองความมั่นคงของสัญญา การไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนด เพื่อความมั่นคงและสิทธิพิเศษจะก่อให้เกิดความรับผิดชอบของรัฐตามหลักเกณฑ์ของกฎหมายระหว่างประเทศ