การศึกษาพิษเฉียบพลันของเมททิลพาราไธออนต่อกุ้งกุลาดำ

Abstract

ทำการศึกษาความเป็นพิษของเททิลพาราไธออนที่ขนาดความเข้มข้น 1-90 ไมโครกรัม/ลิตร (ppb) ในกุ้งกุลาดำ 7 กลุ่ม พบว่าค่า LC50 ภายใน 96 ชั่วโมง เท่ากับ 54 ppb ในขณะที่ได้รับยาฆ่าแมลง กุ้งทุกกลุ่มแสดงอาการเป็นพิษออกมา โดยมีอาการกระวนกระวาย ดีดตัวอย่างรวดเร็วเคลื่อนไหวอย่างไม่มีทิศทางที่แน่นอน กุ้งในกลุ่มที่มีความเข้มข้นสูงตายภายใน 6-24 ชั่วโมง กุ้งที่รอดตายทุกกลุ่มที่ได้รับยาฆ่าแมลง กินอาหารได้ลดน้อยละ และยังคงมีอาการกระวนกระวาย อาการแสดงของความเป็นพิษ และอัตราการตายของกุ้งที่ได้รับยาฆ่าแมลงขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของยาฆ่าแมลงที่ให้ สมรรถนะของเอ็นไซม์โฆลีนเอสเทอเรสในเลือดกุ้งที่ได้รับยาไม่สอดคล้องกับความเป็นพิษที่ได้รับ ในขณะที่สมรรถนะของเอ็นไซม์โฆลีนเอสเทอเรสในเส้นประสาท และกล้ามเนื้อลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ในทุกกลุ่ม เปอร์เซนต์ของสมรรถนะของเอ็นไซม์ที่ลดลงไปขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของเมททิลพาราไธออนที่ได้รับ จากการตรวจทางจุลพยาธิวิทยาพบว่าในความเข้มข้น 1-50 ppb เซลตับและตับอ่อน และเซลกล้ามเนื้อแสดงการตายของเซล ส่วนในกลุ่มที่ได้รับเมททิลพาราไธออน 75-90 ppb มีเลือดคั่งภายในเซลไม่พบเซลตายอาการที่แตกต่างกันเนื่องจากความเข้มข้นของเมททิลพาราไธออนที่ได้รับและระยะเวลาที่สัมผัสกับยาฆ่าแมลง ผลการทดลองที่ได้จะเห็นว่าการวัดสมรรถนะของเอ็นไซม์โฆลีนเอสเทอเรสในกล้ามเนื้อและในเส้นประสาทของกุ้งกุลาดำ ที่ลดลงไปอย่างมากเนื่องจากยาฆ่าแมลงกลุ่มออร์กาโนฟอสเฟต สามารถนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้ ความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงกลุ่มนี้ได้