การบริหารทรัพยากรกายภาพของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ กรณีศึกษาห้องน้ำภายในอาคารผู้โดยสาร

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้ มาจากการกล่าวถึงปัญหาห้องน้ำภายในอาคารผู้โดยสารของ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิอย่างมากมาย ผู้วิจัยจึงต้องการศึกษาหาแนวทางในการแก้ปัญหาและจัดการต่อไป โดยใช้วิธีการสังเกต สัมภาษณ์ สำรวจ และสืบค้นข้อมูลเอกสารที่เกี่ยวข้อง จากการศึกษาพบว่า อาคารผู้โดยสารท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ที่แบ่งเป็นสองส่วนคือ อาคารผู้โดยสารหลัก และอาคารเทียบเครื่องบิน มีผู้ใช้อาคารเฉลี่ย 150,000 คนต่อวัน มีห้องน้ำรวม 209 ตำแหน่ง อยู่ภายในอาคารผู้โดยสารหลัก จำนวน 43 ตำแหน่ง ซึ่งประกอบไปด้วยโถส้วม 302 โถ โถปัสสาวะชาย 103 โถ ซึ่งน้อยกว่าห้องน้ำภายในอาคารเทียบเครื่องบิน ที่มีจำนวน 166 ตำแหน่ง ประกอบไปด้วยโถส้วม 1,001 โถ โถปัสสาวะชาย 387 โถ เมื่อประเภทและจำนวนผู้ใช้งานภายในอาคารผู้โดยสารหลัก มีมากกว่าอาคารเทียบเครื่องบิน ย่อมทำให้ห้องน้ำในอาคารผู้โดยสารหลักไม่เพียงพอต่อการใช้งาน โดยเฉพาะบริเวณโถงผู้โดยสารขาเข้าชั้น 2 ร้านค้าและภัตตาคาร ชั้น 3 และโถงผู้โดยสาร ขาออก ชั้น 4 นอกจากนี้ยังพบว่า การออกแบบห้องน้ำ และการเลือกสุขภัณฑ์ที่รูปแบบไม่เหมาะกับการใช้งาน โดยไม่เข้าใจในพฤติกรรมการใช้งาน และไม่คำนึงถึงการดูแลรักษา มีผลให้สุขภัณฑ์ชำรุดง่าย และนำไปสู่ปัญหาห้องน้ำไม่สะอาด จึงสรุปได้ว่า ปัญหาห้องน้ำภายในอาคารผู้โดยสารท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ไม่เพียงพอต่อการใช้งานจริง แต่เกิดขึ้นเฉพาะบริเวณห้องน้ำในอาคารผู้โดยสารหลักเท่านั้น ส่วนปัญหาห้องน้ำไม่สะอาด เกิดจากการออกแบบและการดูแลรักษา จึงมีข้อเสนอแนะให้ผู้เกี่ยวข้องคำนึงถึงระบบบริหารทรัพยากรกายภาพ ตั้งแต่ขั้นตอนของการออกแบบ การก่อสร้าง จนถึงการใช้งาน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาดังที่มีผู้กล่าวถึง