ผลของโปรแกรมการใช้จิตอาสาในการสนับสนุนทางสังคม ต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชราของภาครัฐ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการใช้จิตอาสาในการสนับสนุนทางสังคมต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชราของภาครัฐ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุทั้งเพศชายและหญิงที่พักอาศัยในสถานสงเคราะห์คนชราบ้านมหาสารคาม จ. มหาสารคาม และสถานสงเคราะห์คนชราบ้านธรรมปกรณ์ (โพธิ์กลาง) จ. นครราชสีมาที่มีระดับความว้าเหว่ปานกลางถึงสูง เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 40 คน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน โดยจับคู่ให้มีคุณสมบัติคล้ายคลึงกัน (matched pair) ในด้าน อายุ เพศ ระดับความว้าเหว่ กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการใช้จิตอาสาในการสนับสนุนทางสังคมเป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติของสถานสงเคราะห์ เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ โปรแกรมการใช้จิตอาสาในการสนับสนุนทางสังคม แบบสอบถามส่วนบุคคล แบบทดสอบสมรรถภาพสมองเบื้องต้น ฉบับภาษาไทย แบบวัดความว้าเหว่ และแบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม ตรวจสอบความเที่ยงโดยใช้สถิติ Cronbach’s Alpha โดยใช้วิธี Test-retest แบบวัดความว้าเหว่และแบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคมมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .87 และ .94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ ผู้สูงอายุที่เข้าร่วมโปรแกรมการใช้จิตอาสาในการสนับสนุนทางสังคมต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชราของภาครัฐมีความว้าเหว่ลดลงกว่าก่อนได้เข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผู้สูงอายุที่เข้าร่วมโปรแกรมการใช้จิตอาสาในการสนับสนุนทางสังคมต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชราของภาครัฐมีความว้าเหว่ลดลงกว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05