ปัจจัยที่ส่งผลให้ผู้ใช้รถยนต์เปลี่ยนมาใช้ระบบจอดแล้วจรอย่างต่อเนื่อง: กรณีศึกษาจุดจอดแล้วจรกรุงธนบุรี

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการจัดทำจุดจอดแล้วจรกรุงธนบุรีที่เป็นจุดจอดแล้วจรแห่งใหม่ พบว่า แนวโน้มของปริมาณผู้เข้าร่วมโครงการจุดจอดแล้วจรกรุงธนบุรีในแต่ละเดือนมีเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยผู้เข้าร่วมระบบจอดแล้วจรเป็นกลุ่มวัยเริ่มทำงานที่มีสถานที่ทำงานบริเวณสาทรและแนวเส้นทางรถไฟฟ้าบีทีเอสสายสุขุมวิท จุดเริ่มต้นการเดินทางกระจายตัวอยู่บริเวณฝั่งธนบุรีทางด้านทิศตะวันตกซึ่งสอดคล้องกับขอบเขตของพื้นที่ให้บริการของจุดจอดแล้วจรกรุงธนบุรีคือ 23 กิโลเมตร ที่ค่าเปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 85 โดยผู้ที่เปลี่ยนมาจากการใช้รถยนต์ส่วนบุคคลสามารถลดปริมาณการเดินทางโดยรถยนต์เฉลี่ยวันละ 7.4 กิโลเมตร และประหยัดเวลาในการเดินทางเฉลี่ย 7 นาที และผู้ที่เปลี่ยนมาจากระบบจอดแล้วจรแห่งอื่นสามารถลดปริมาณการเดินทางโดยรถยนต์ได้เฉลี่ยวันละ 9.7 กิโลเมตร และเวลาในการเดินทางลดลงเฉลี่ย 2 นาที ทั้งนี้ปริมาณการเดินทางโดยรถยนต์ของผู้เข้าร่วมโครงการจอดแล้วจรกรุงธนบุรีลดลงประมาณ 1,394 กิโลเมตรต่อวัน หรือประมาณ 508,810 กิโลเมตรต่อปี และจากการวิเคราะห์ปัจจัยที่ทีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมโครงการจุดจอดแล้วจรกรุงธนบุรีอย่างต่อเนื่องภายหลังการยกเลิกการให้สิ่งจูงใจโดยใช้การวิเคราะห์ความถดถอยโลจิสติก พบว่าปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมโครงการอย่างต่อเนื่อง ได้แก่ เพศชาย ระดับรายได้ต่อเดือน การเปลี่ยนที่พักอาศัยหรือที่ทำงานภายใน 1 ปี ก่อนเข้าร่วมโครงการ การได้รับส่วนลดค่าจอดรถหรือไม่ต้องเสียค่าจอดรถใกล้ที่ทำงาน ความถี่ในการใช้บริการรถไฟฟ้า และสถานีปลายทางรถไฟฟ้าใต้ดิน