ความชุกของอาการวิตกกังวล อาการซึมเศร้าในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาโดยการสวนหัวใจและการถ่างขยายหลอดเลือดหัวใจ ที่ศูนย์หัวใจสิรินธร รพ.พระมุงกุฎเกล้า ศึกษาไปข้างหน้า 3 เดือน

Abstract

การศึกษาในครั้งนี้เป็นการศึกษาเป็นการวิจัยเชิงพรรณนา แบบศึกษาไปข้างหน้า เพื่อศึกษาความชุกของการวิตกกังวล อาการซึมเศร้า ความสัมพันธ์ของปัจจัยด้านต่างๆ กับอาการวิตกกังวล อาการซึมเศร้า และความสัมพันธ์ระหว่างอาการวิตกกังวล อาการซึมเศร้า กับการเจ็บป่วยและการกลับเข้ามารักษาตัวในโรงพยาบาล ในผู้ป่วยที่ได้ทำการตรวจรักษาโดยการสวนหัวใจ จำนวน 100 คน โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป ข้อมูลด้านการเจ็บป่วย ข้อมูลด้านจิตสังคม และแบบวัดอาการวิตกกังวลและอาการซึมเศร้าของผู้ป่วยฉบับภาษาไทย (Thai HADs) เก็บข้อมูลสองครั้งระยะเวลาห่างกัน 3 เดือนและข้อมูลที่ได้วิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนาในรูปของร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้ไค-สแควร์ และสถิติการถดถอยโลจิสติกเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรต้นกับตัวแปรตาม ผลการศึกษาพบว่าครั้งแรกพบความชุกผู้ที่มีภาวะวิตกกังวลและหรือซึมเศร้า ร้อยละ 44 ครั้งที่สอง พบความชุกของผู้ที่มีภาวะวิตกกังวลและหรือซึมเศร้าร้อยละ 31.11 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะวิตกกังวลและหรือภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ ประวัติที่เคยได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคทางจิตเวช (P 0.045) Functional class (P<0.001) ประวัติการเคยนอนโรงพยาบาล (1ปี) (P<0.047) และผลการสวนหัวใจ (P 0.004) การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะวิตกกังวลและหรือภาวะซึมเศร้ากับการเจ็บป่วยและกลับเข้ามานอนรักษาตัวในโรงพยาบาลหลังทำการสวนหัวใจ 3 เดือนพบว่า มีสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.001) โดยปัจจัยที่สามารถทำนายผลการเกิดภาวะวิตกกังวลและหรือภาวะซึมเศร้า พบ 2 ปัจจัยคือ Functional classที่แย่ และ ผลการสวนหัวใจที่พบหลอดเลือดตีบรุนแรง