การศึกษาแบบสุ่มและควบคุมของการฝึกการออกกำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าต่อสมรรถภาพในการออกแรงโดยการวัดคะแนนหอบเหนื่อยในผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาสมรรถภาพการออกแรงจากการออกกำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าในผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวเรื้อรังเป็น ระยะเวลา 6 สัปดาห์ เปรียบเทียบกับผู้ป่วยกลุ่ม ควบคุมซึ่งออกกำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าหลอก วิธีการวิจัย: การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมในผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวเรื้อรังที่มีระดับความเหนื่อยระดับปานกลาง (New York Heart Association class II-III) ที่เข้ามารับการรักษาที่คลินิกโรค หัวใจล้มเหลวเรื้อรังโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ตั้งแต่เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2558 ถึง ธันวาคม พ.ศ. 2558 จำนวนทั้งหมด 40 ราย อายุ 19 – 83ปี เพศชาย 83เปอร์เซ็นต์ โดยถูกสุ่มแบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มที่หนึ่งได้ รับการ อกกำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าด้วยค่า 40 เปอร์เซ็นต์ของ Maximal inspiratory pressure (MIP) และกลุ่มที่สองได้รับการออก กำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าด้วยค่า 15 เปอร์เซ็นต์ของ MIP โดยผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มได้รับการออกกำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าด้วย อุปกรณ์ช่วยออกกำลังกล้ามเนื้อหายใจเข้าที่บ้านทุกวัน เป็นเวลา 6 สัปดาห์ โดยประเมิน สมรรถภาพในการออกแรงด้วยการวัดคะแนนความ เหนื่อย, ความสามารถในการเดิน 6 นาที, สมรรถภาพของหัวใจ ปอดด้วย cardiopulmonary exercise test และ pulmonary function test รวมทั้งการประเมิน ทางด้านคุณภาพชีวิต ทั้งก่อนและหลังเข้าร่วมการศึกษา ผลการศึกษา: จากผู้เข้าร่วมวิจัย 40 คน สิ้นสุดการวิจัยแล้วจำนวน 20 คน คิดเป็นกลุ่มที่ออกกำลังกายกล้าม เนื้อหายใจเข้าด้วยค่า 40 เปอร์เซ็นต์ของ Maximal inspiratory pressure (MIP) 10 คน และกลุ่มที่ออกกำลังกายกล้ามเนื้อหายใจเข้าด้วยค่า 15 เปอร์เซ็นต์ ของ Maximal inspiratory pressure (MIP) 10 คน ผลการศึกษาเบื้องต้นพบว่ากลุ่มทดลองมีคะแนนความเหนื่อยลดลง 0.58 คะแนนเมื่อ เทียบกับกลุ่มควบคุมมีคะแนนความเหนื่อยลดลง 0.06 คะแนน (P= 0.002) กลุ่มทดลองวัดค่า peak oxygen consumption มีค่าเพิ่มขึ้น 1.81 ml/kg/min เมื่อเทียบกับกลุ่ม ควบคุม วัดค่า peak oxygen consumption มีค่าลดลง 0.2 ml/kg/min (P= 0.049) ส่วนคุณภาพชีวิต ในกลุ่มทดลองดีขึ้นเมื่อเทียบกับกลุ่มทดลองในแนวโน้มในทางที่ดีขึ้น สรุป: (1) การออกกำลังกล้ามเนื้อหายใจเข้าในคนไข้ล้มเหลวเรื้อรังช่วยลดอาการเหนื่อย เพิ่ม peak oxygen consumption โดย สัมพันธ์กับความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจเข้าที่เพิ่มขึ้น รวมทั้งการมีแนวโน้มที่จะดีขึ้นของคุณภาพชีวิต (2) การออกกำลังกายกล้ามเนื้อ หายใจเข้า สามารถทำได้จริงในคนไข้หัวใจล้มเหลวเรื้อรังที่มีระดับความเหนื่อยระดับปานกลาง (New York Heart Association class II-III) (3) ข้อมูลดังกล่าวควรจะได้รับการพิจารณาเข้าร่วมกับการรักษา หลักของคนไข้โรคหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง