ลักษณะทางคลินิกของกลุ่มอาการ TAKOTSUBO CARDIOMYOPATHY ในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2551 จนถึงปีพ.ศ. 2558

Abstract

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาลักษณะทางคลินิกและการดำเนินโรค Takotsubo cardio-myopathy (TTC) ในประเทศไทย วิธีการวิจัย : เป็นการศึกษาแบบย้อนหลัง ผู้วิจัยทำการสืบค้นผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยโรค TTC จากระเบียน TTC และฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ โดยจะทบทวนประวัติของผู้ป่วยในหัวข้อเกี่ยวกับข้อมูลพื้นฐาน ปัจจัยกระตุ้น ลักษณะอาการ ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ การรักษาและผลลัพธ์ของการรักษาในโรงพยาบาล ผลการศึกษา: มีผู้ป่วย 29 รายที่เข้าเกณฑ์การศึกษา ผู้ป่วย TTC เพศหญิงมีจำนวนคิดเป็น 6 เท่าของเพศชาย อายุของผู้ป่วยอยู่ในช่วง 41 – 92 ปี (mean [± SD] age, 69 ± 14 years) ไม่มีผู้ป่วยรายใดให้ประวัติเกี่ยวกับปัจจัยกระตุ้นทางอารมณ์ ปัจจัยกระตุ้นทางกายภาพที่พบมากที่สุด คือ ภาวะการติดเชื้อพบร้อยละ 31 และเนื้องอก และ / หรือ เนื้อร้ายพบร้อยละ 27.6 ผู้ป่วยส่วนใหญ่มาด้วยอาการแน่นหน้าอกและอาการเหนื่อย หรือ หายใจลำบากสัดส่วนเท่ากัน คือ ร้อยละ 31 และผู้ป่วยเกือบทั้งหมดร้อยละ 96.6 เป็นชนิด classic type ค่า Left ventricular end diastolic pressure (LVEDP) อยู่ในช่วง 5-34 มิลลิเมตรปรอท (mean [± SD] LVEDP, 18.14 ± 8.51 mmHg) และค่า left ventricular ejection fraction (LVEF) อยู่ในช่วงร้อยละ 13 – 77(mean [± SD] LVEF, 45.9 ± 16.0%) มีผู้ป่วยร้อยละ 55.2 ได้รับการรักษาด้วยยากลุ่ม catecholamine ผู้ป่วยร้อยละ 58.6 ได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจ และร้อยละ 17.2 จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือกู้ชีพ ภาวะแทรกซ้อนได้แก่ ventricular arrhythmia พบร้อยละ 6.9 ภาวะ cardiogenic shock พบร้อยละ 31 และพบผู้ป่วยเสียชีวิตร้อยละ 41 ผู้ป่วยกลุ่มที่เสียชีวิตมีค่า LVEDP สูงกว่า และมีค่า LVEF ที่ต่ำกว่ากลุ่มผู้ป่วยที่รอดชีวิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุปการศึกษา: ลักษณะทางคลินิกส่วนใหญ่ของ TTC เหมือนกับผลการศึกษาก่อนหน้านี้ยกเว้นผู้ป่วยในการศึกษานี้ส่วนใหญ่เป็นกลุ่ม in-hospital setting หนึ่งในสามของผู้ป่วยมาด้วยคลื่นไฟฟ้าหัวใจผิดปกติโดยที่ไม่มีอาการเด่นชัด และสุดท้ายผู้ป่วย TTC ในการศึกษามีอัตราการเสียชีวิตสูงถึงร้อยละ 41