การทดสอบทฤษฎีวงเกลียวแห่งความเงียบในการก่อตัวของสาธารณมติในบริบทการเมืองและวัฒนธรรมไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบแนวคิดหลักของทฤษฎีวงเกลียวแห่งความเงียบในสังคมไทย รวมถึงได้มีการศึกษาตัวแปรความเกี่ยวข้องกับประเด็นสาธารณะ ลักษณะทางจิตวิทยาลักษณะวัฒนธรรมแบบปัจเจกชนนิยมและกลุ่มนิยม และตัวแปรความเกี่ยวข้องกับกิจกรรมประชาธิปไตย เพื่อขยายแนวคิดของทฤษฎีวงเกลียวแห่งความเงียบ รวมตัวแปรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ทั้งสิ้น 29 ตัวแปร การศึกษาครั้งใช้วิธีวิจัยแบบวิเคราะห์เนื้อหาและการวิจัยเชิงสำรวจ ในขั้นตอนแรกผู้วิจัยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาหนังสือพิมพ์ในเดือนพฤศจิกายน จำนวน 6 รายชื่อ รวม 180 ฉบับ เพื่อคัดเลือกประเด็นสาธารณะที่มีองค์ประกอบตามที่ Noelle-Neumann ได้กล่าวเอาไว้ เพื่อนำไปสร้างแบบสอบถามสำหรับถามกลุ่มตัวอย่าง โดยผู้วิจัยได้สุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน จากคนไทยใน 6 ภูมิภาคและกรุงเทพมหานคร รวม 873 คน จากนั้นนำข้อมูลมาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติสหสัมพันธ์ การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ การวิเคราะห์ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นด้วยโปรแกรมลิสเรล และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม ผลการศึกษา พบว่า การก่อตัวของสาธารณมติในสังคมไทยเป็นไปตามข้อสันนิษฐานของทฤษฎีวงเกลียวแห่งความเงียบ กล่าวคือ การรับรู้ว่าตัวเองมีความเห็นของตนเองไม่สอดคล้องกับความเห็นคนส่งใหญ่ในปัจจุบันและอนาคตเป็นตัวทำนายความเต็มใจที่จะแสดงความคิดเห็นในประเด็นสาธารณะ ผลการศึกษาชี้ด้วยว่า ความกลัวการเผชิญหน้ากับความขัดแย้ง ความสนใจในประเด็นสาธารณะ การรับรู้ผลกระทบต่อตนเอง ความสนใจทางการเมือง ความอดกลั้นทางการเมืองเป็นตัวทำนายความเต็มใจที่จะแสดงความคิดเห็นได้ ขณะที่ความกลัวการโดดเดี่ยว การเปิดรับสื่อมวลชนและลักษณะวัฒนธรรมแบบปัจเจกชนนิยมและกลุ่มนิยมไม่ใช่ตัวแปรทำนาย นอกจากนั้นยังพบอิทธิพลร่วมระหว่างตัวแปรการรับรู้ความไม่สอดคล้องฯ และความในใจในประเด็นสาธารณะ ความมีประสิทธิภาพทางการเมือง ความสนใจทางการเมือง และความกลัวการเผชิญหน้ากับความขัดแย้ง