ความสามารถเข้ากันได้ทางชีวภาพของฟอสฟอริเลตไคโตซานที่ใช้เป็นอิมัลซิฟายเออร์สำหรับเวชสำอาง

Abstract

ครีมและโลชันจัดเป็นเวชสำอางชนิดหนึ่งที่มีการเติมสารออกฤทธิ์ เกิดขึ้นจากการเตรียมในรูปแบบอิมัลชัน โดยมีอิมัลซิฟายเออร์หรือสารลดแรงตึงผิว ซึ่งเป็นสารจำเป็นหลักที่ช่วยหลีกเลี่ยงการแยกเฟสระหว่างน้ำและน้ำมัน โดยในรายงานวิจัยที่ผ่านมากล่าวไว้ว่า อิมัลซิฟายเออร์หรือสารลดแรงตึงผิวบางชนิดที่ใช้สำหรับเวชสำอาง ทำให้เกิดการระคายเคืองต่อเซลล์ ดังนั้นงานวิจัยนี้จึงนำโมเลกุลพอลิเมอร์ชีวฐานที่สามารถเป็นอิมัลซิฟายเออร์มาใช้แทนสารลดแรงตึงผิวในเวชสำอาง ไคโตซานถูกดัดแปรโครงสร้างทางเคมีโดยทำปฏิกิริยากับฟอสฟอรัสเพนทอกไซด์ เพื่อเกิดเป็นฟอสฟอริเลตไคโตซาน ซึ่งทำหน้าที่เป็นอิมัลซิฟายเออร์ที่ละลายน้ำได้ ในการนำฟอสฟอริเลตไคโตซานไปใช้ในงานด้านเวชสำอางนั้น จำเป็นต้องมีการทดสอบความเข้ากันได้ทางชีวภาพกับเซลล์ผิวหนังมนุษย์ ฟอสฟอสริเลตไคโตซานถูกทดสอบทั้งในรูปแบบสารละลายในน้ำ และอิมัลชันสองขนาดคือ ไมโครอิมัลชันขนาด 1-2 ไมโครเมตร และนาโนอิมัลชันขนาด 150-200 นาโนเมตร เพื่อพิจารณาถึงอิทธิพลของขนาดอิมัลชันต่อความเข้ากันได้ทางชีวภาพ จากผลการทดลองพบว่าสารละลายฟอสฟอริเลตไคโตซานไม่เป็นพิษต่อเซลล์ไม่ก่อให้เซลล์สร้างอนุมูลอิสระ และขนาดของอิมัลชันส่งผลต่อการมีชีวิตรอดของเซลล์ โดยอิมัลชันที่มีขนาดในระดับนาโนทำให้เซลล์มีชีวิตรอดน้อยกว่าระดับไมโคร ทั้งนี้เนื่องจากนาโนอิมัลชันมีพื้นที่ผิวสัมผัสกับเซลล์มากกว่าไมโครอิมัลชัน ทำให้เพิ่มพื้นที่ผิวสัมผัสทั้งฟอสฟอริเลตไคโตซานซึ่งไม่เป็นพิษ และน้ำมันแร่ซึ่งเป็นพิษมากขึ้น แต่อิมัลชันทั้งสองขนาดไม่เหนี่ยวนำให้เซลล์สร้างสารอนุมูลอิสระ การเพิ่มความเข้มข้นของฟอสฟอริเลตไคโตซาน ทำให้สามารถห้อมล้อมหยดน้ำมันได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ส่งผลให้ได้นาโนอิมัลชันที่มีความเข้ากันได้ทางชีวภาพที่ดีขึ้น