ปัญหาการยกเว้น การคืน การลดอัตรา และการลดหย่อนภาษีสรรพสามิตศึกษาเฉพาะกรณีสินค้าเครื่องดื่ม

Abstract

สินค้าเครื่องดื่ม เป็นหนึ่งในสินค้าอันมีภาระทางภาษีสรรพสามิต และมีการให้สิทธิประโยชน์ทางภาษีสรรพสามิต ไม่ว่าจะเป็นการยกเว้น การคืน การลดอัตรา และการลดหย่อนภาษีสรรพสามิต ให้แก่ผู้ประกอบการสินค้าเครื่องดื่ม ตามกำหนดไว้ในบทบัญญัติพระราชบัญญัติภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2527 และพระราชบัญญัติพิกัดอัตราภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2527 แต่อย่างไรก็ตามในบางกรณีบทบัญญัติดังกล่าวกลับก่อให้เกิดประเด็นปัญหา ได้แก่ ปัญหาการกำหนดนิยามคำว่า “เครื่องดื่ม” ตามพระราชบัญญัติพิกัดอัตราภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2527 ที่กำหนดมิให้รวมถึงเครื่องดื่มซึ่งผู้ผลิตได้ผลิตขึ้นเพื่อการขายปลีกเองโดยเฉพาะ ส่งผลให้สินค้าเครื่องดื่มขาดการควบคุม กำกับ ตรวจสอบ และอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้บริโภคได้ ,ปัญหาการให้สิทธิลดหย่อนภาษีสรรพสามิต สำหรับสินค้าเครื่องดื่ม ตามมาตรา 101 ที่บทบัญญัติกฎหมายมิได้กำหนดถึง หากกรณีจำนวนเงินภาษีสรรพสามิตที่ผู้ประกอบการสินค้าเครื่องดื่มเสียไว้เมื่อขณะซื้อวัตถุดิบเกินกว่าจำนวนภาษีสรรพสามิตที่ต้องเสีย ส่งผลให้ผู้ประกอบการสินค้าเครื่องดื่มต้องเป็นฝ่ายแบกรับภาระภาษีสรรพสามิตจำนวนที่ได้เสียเกินไว้นั้น เป็นต้น จากการศึกษาพบว่า บัญญัติกฎหมายว่าด้วยภาษีสรรพสามิตมีการกำหนดสิทธิประโยชน์ทางภาษีสรรพสามิต ไม่ว่าจะเป็นการยกเว้น การคืน การลดอัตรา และการลดหย่อนภาษีสรรพสามิต ในบางกรณีส่งผลให้เกิดความไม่เท่าเทียมกันระหว่างผู้ประกอบการสินค้าเครื่องดื่ม ไม่สอดคล้องกับหลักภาษีอากรที่ดี ทั้งไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ที่แท้จริงแก่ผู้ประกอบการสินค้าเครื่องดื่ม ส่งผลให้ผู้ประกอบการสินค้าเครื่องดื่มหลีกเลี่ยงภาษีสรรพสามิต ทำให้รัฐต้องสูญเสียรายได้ไปเป็นจำนวนมาก จึงสมควรมีการแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติกฎหมาย กฎกระทรวง คำสั่ง แนวทางปฏิบัติของกรมสรรพสามิตอันเกี่ยวกับการกำหนดสิทธิประโยชน์ทางภาษีสรรพสามิต ทั้งการยกเว้น การคืน การลดอัตรา และการลดหย่อนภาษีสรรพสามิต สำหรับสินค้าเครื่องดื่มต่อไป