ความต้านทานการดึงออกของเหล็กเสริมยึดด้วยอิพอกซีเรซินบริเวณรอยต่อระหว่างพื้นและผนังคอนกรีตในภาวะเพลิงไหม้

Abstract

งานวิจัยนี้นำเสนอวิธีการประมาณค่าความต้านทานการดึงออกของเหล็กเสริมยึดด้วย อิพอกซีเรซินบริเวณรอยต่อระหว่างพื้นและผนังคอนกรีตในภาวะเพลิงไหม้ โดยประยุกต์ใช้ผลการทดสอบการดึงออกจากงานวิจัยที่ผ่านมาควบคู่กับการวิเคราะห์การถ่ายโอนความร้อนบริเวณรอยต่อระหว่างพื้นและผนังคอนกรีตซึ่งสัมผัสความร้อนจากเพลิงไหม้มาตรฐาน ISO 834 โดยใช้ระเบียบวิธี ไฟไนต์เอลิเมนต์ การตรวจสอบความแม่นยำของวิธีการที่นำเสนออาศัยการทดสอบชิ้นตัวอย่างขนาดจริงซึ่งใช้เหล็กเสริมข้ออ้อยชั้นคุณภาพ SD40 ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 12 มม. 16 มม. 20 มม. และ 25 มม. ภายใต้ระยะเวลาการให้ความร้อน 60 และ 120 นาที ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าวิธีการที่นำเสนอสามารถประมาณค่าอุณหภูมิของอิพอกซีเรซินได้ใกล้เคียงกับผลการทดสอบขนาดจริงสำหรับเหล็กเสริมทุกขนาด โดยมีค่าคลาดเคลื่อนสูงสุดของอุณหภูมิบริเวณผิวของผนังคอนกรีต และค่าคลาดเคลื่อนของอุณหภูมิสำหรับกรณีระยะเวลาการให้ความร้อน 120 นาทีสูงกว่ากรณีระยะเวลาการให้ความร้อน 60 นาที นอกจากนี้ วิธีการที่นำเสนอยังสามารถประมาณค่าความต้านทานการดึงออกได้ใกล้เคียงกับผลการทดสอบขนาดจริงสำหรับเหล็กเสริมทุกขนาดที่ทำการศึกษา โดยมีค่าคลาดเคลื่อนสูงขึ้นสำหรับกรณีเหล็กเสริมที่มีระยะฝังลึกเพิ่มขึ้นซึ่งส่งผลให้กำลังยึดเหนี่ยวของอิพอกซีเรซินได้รับผลกระทบเนื่องจากอุณหภูมิลดลง จากการศึกษาตัวแปรที่มีผลต่อความต้านทานการดึงออกของเหล็กเสริมบริเวณรอยต่อระหว่างพื้นและผนังคอนกรีตในภาวะเพลิงไหม้ พบว่า ระยะเวลาการให้ความร้อนที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้ความต้านทานการดึงออกของเหล็กเสริมลดลง นอกจากนี้ ระยะคอนกรีตหุ้มเหล็กเสริมบริเวณแผ่นพื้นที่น้อยลงส่งผลให้ความต้านทานการดึงออกของเหล็กเสริมบริเวณรอยต่อลดลงอย่างมีนัยสำคัญ