ผลของโซเดียมไธโอซัลเฟตต่อภาวะหลอดเลือดแดงแข็งในผู้ป่วยไตเรื้อรังที่ได้รับการฟอกเลือด

Abstract

ที่มาและวัตถุประสงค์: ภาวะหลอดเลือดแดงแข็งเป็นตัวพยากรณ์การเจ็บป่วยและการเสียชีวิตจากโรคหัวใจและหลอดเลือดในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะสุดท้ายที่ได้รับการฟอกเลือด และมีความสัมพันธ์กับภาวะแคลเซียมเกาะหลอดเลือด ยาโซเดียมไธโอซัลเฟตถูกนำมาใช้ชะลอภาวะแคลเซียมเกาะหลอดเลือดในผู้ป่วยกลุ่มนี้ อย่างไรก็ตามยังไม่มีการศึกษาผลของยาต่อภาวะหลอดเลือดแดงแข็ง วัตถุประสงค์ของการศึกษาเพื่อศึกษาประสิทธิภาพของยาดังกล่าวต่อภาวะหลอดเลือดแดงแข็งในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะสุดท้ายที่ได้รับการฟอกเลือด วิธีการศึกษา: ผู้ป่วยโรคไตที่ได้รับการฟอกเลือดที่มีภาวะหลอดเลือดแดงแข็ง วัดโดย Cardio-Ankle Vascular Index (CAVI) รับเลือกเข้ามา รูปแบบการศึกษาเป็นการทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม สุ่มเป็นสองกลุ่ม แบ่งเป็น กลุ่มรักษา คือได้รับยาโซเดียมไธโอซัลเฟตทางหลอดเลือด ขนาด 12.5 กรัม ในชั่วโมงสุดท้ายของการฟอกเลือด 2 ครั้งต่อสัปดาห์ นาน 24 สัปดาห์ จำนวนผู้ป่วย 24 ราย และ กลุ่มควบคุม จำนวนผู้ป่วย 26 ราย ผู้ป่วยได้รับการตรวจ CAVI พลศาสตร์การไหลเวียนโลหิต ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ ณ เวลาก่อนรักษา, 12 และ 24 สัปดาห์ ผลการศึกษา: ข้อมูลพื้นฐานทั้งหมดรวมทั้งภาวะหลอดเลือดแดงแข็ง (CAVI กลุ่มรักษา, 9.38 ± 0.94 เทียบกับ กลุ่มควบคุม, 9.44 ± 0.97) ไม่มีความแตกต่างในสองกลุ่ม ยาโซเดียมไธโอซัลเฟตสามารถลดภาวะหลอดเลือดแดงแข็งได้ พบการลดลงของ CAVI -0.53 เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ช่วงความเชื่อมั่น 95% อยู่ที่ -1.07, 0.02 วิเคราะห์กลุ่มย่อยพบว่ามีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วยที่ไม่มีโรคเบาหวาน (P<0.05) สรุปผล: การให้ยาโซเดียมไธโอซัลเฟตในผู้ป่วยโรคไตที่ได้รับการฟอกเลือดนาน 24 สัปดาห์มีแนวโน้มทำให้ภาวะหลอดเลือดแดงแข็งดีขึ้น ผลของยาที่สามารถลดภาวะหลอดเลือดแดงแข็งได้อย่างมีนัยสำคัญคือ การให้ยาในกลุ่มผู้ป่วยที่ไม่มีโรคเบาหวาน ซึ่งจำเป็นต้องมีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมต่อไป