ความสัมพันธ์ระหว่างการกระจายของกลุ่มอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่กับภูมิอากาศในแต่ละพื้นที่ของประเทศไทย

Abstract

ไข้หวัดใหญ่เป็นโรคติดเชื้อระบบทางเดินหายใจที่เกิดขึ้นบ่อยในมนุษย์ องค์การอนามัยโลกรายงานอัตราการเจ็บป่วยรายปี ประมาณร้อยละ 5 -10 ในผู้ใหญ่และร้อยละ20-30 ในเด็กทั่วโลก และก่อให้เกิดอาการรุนแรง 3 -5 ล้านคน ปัจจัยทางภูมิอากาศอาจส่งผลกระทบทั้งการอยู่รอดและการแพร่กระจายของเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่และสภาพภูมิอากาศในแต่ละพื้นที่ของประเทศไทย การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงระบบนิเวศ ซึ่งใช้ข้อมูลทุติยภูมิของผู้ป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่จากรายงานการเฝ้าระวังโรคของสำนักระบาดวิทยา กระทรวงสาธารณสุข และข้อมูลภูมิอากาศจากกรมอุตุนิยมวิทยา ตั้งแต่เดือนมกราคม 2554 ถึงธันวาคม 2558 โดยหาความสัมพันธ์ระหว่างอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่และภูมิอากาศในเขตในแต่ละพื้นที่ของประเทศด้วยวิธี Generalized Estimation Equation (GEE) ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่มีความสัมพันธ์กับอุณหภูมิอากาศ โดยอุณหภูมิอากาศเป็นปัจจัยหลักที่สัมพันธ์กับอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ในเกือบทุกพื้นที่ของประเทศ ยกเว้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ฝั่งตะวันตก ความชื้นสัมพัทธ์มีความสัมพันธ์กับอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ในพื้นที่ภาคกลาง กรุงเทพมหานคร ภาคตะวันออก และภาคใต้ฝั่งตะวันตก ขณะที่ปริมาณน้ำฝนมีความสัมพันธ์กับอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ในภาคเหนือ ภาคใต้ฝั่งตะวันออก และภาคใต้ฝั่งตะวันตก ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำฝนและอัตราป่วยอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่อาจเป็นผลโดยอ้อมจากการที่คนอยู่รวมตัวกันมากขึ้นเมื่อฝนตกและเพิ่มโอกาสการแพร่เชื้อ