ปริมาณโลหะหนักและโลหะมีค่าในซากโทรศัพท์มือถือและแนวทางการจัดการ

Abstract

งานวิจัยนี้มุ่งเน้นศึกษาปริมาณโลหะหนักและโลหะมีค่าในซากโทรศัพท์มือถือประกอบกับการสำรวจพฤติกรรมการใช้และการกำจัดโทรศัพท์มือถือที่เสียแล้วหรือไม่ได้ใช้แล้วของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร โดยใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูล จำนวน 400 ชุด ผลการศึกษาพบว่าอายุการใช้งานโทรศัพท์มือถือของผู้ตอบแบบสอบถามอยู่ที่ 1-2 ปี กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีโทรศัพท์มือถือที่เสียแล้วหรือไม่ได้ใช้งานแล้วเก็บไว้ที่บ้าน คิดเป็นร้อยละ 59.5 ซึ่งส่วนใหญ่เก็บซากโทรศัพท์ไว้เฉยๆที่บ้านไม่ได้ใช้ทำอะไร คิดเป็นร้อยละ 74.3 ส่วนสาเหตุหลักที่ยังเก็บโทรศัพท์มือถือที่เสียแล้วหรือไม่ได้ใช้งานแล้วคือไม่ทราบว่าจะนำไปทิ้งที่ไหน ในขณะที่การวิเคราะห์ปริมาณโลหะหนักและโลหะมีค่าด้วยวิธี XRF พบว่าโลหะทองแดง (Cu) มีปริมาณมากที่สุด ทั้งในแผ่นวงจรพิมพ์ ฝาครอบรวมแป้นพิมพ์ และหน้าจอผลึกเหลว ในขณะที่การคำนวณมูลค่าแร่โลหะที่มีค่าเปรียบเทียบระหว่างโทรศัพท์ประเภทปุ่มกดและประเภทหน้าจอสัมผัส ผลการวิจัยพบว่ามูลค่าแร่โลหะที่มีค่าที่คำนวณได้ในซากโทรศัพท์มือถือประเภทปุ่มกดมีมากกว่าโทรศัพท์มือถือประเภทหน้าจอสัมผัส ซึ่งคิดเป็นมูลค่า 19.37 และ 15.15 บาทต่อเครื่อง ตามลำดับ